شناسایی و تحلیل دعاوی بین مشارکت های مشاوران و پیمانکاران در قراردادهای EPC و ارائه پیشنهادهای اصلاحی برای نظام فنی اجرایی ایران بر اساس فرآیند تصمیم گیری چند معیاره (MCDM)

هدف اصلی از این تحقیق شناسایی و سپس تعیین درصد اهمیت هریک از دعاوی متداول بین مشارکت های مشاوران و پیمانکاران در قراردادهای EPC پروژه های عمرانی است. بنابراین ابتدا شاخص های اصلی و سپس شاخص ها و عوامل فرعی (زیر شاخص ها) طرح و با استفاده از پرسشنامه از میان نخبگان، متخصصین و مهندسین فعال در این حوزه، مورد نظرسنجی قرار گرفت. سپس پیشنهادات اصلاحی جهت رفع دعاوی مشارکت های مشاوران، کارفرمایان و پیمانکاران در قراردادهای EPC با استفاده از شاخص های وزنی در روش ادغامی AHP و TOPSIS مطرح و اولویت بندی می شود. شاخص هایی چون، اشتباه در اسناد مناقصه، عدم انجام تعهدهای قراردادی کارفرما و مشاور، تغییر در خواسته های کارفرما و تغییرات ناشی از عوامل بیرونی به عنوان چهار عامل تاثیرگذار و اصلی شناخته شدند که از میان این عوامل، شاخص عدم پایبندی به تعهدهای قراردادی مابین کارفرما و مشاور، به عنوان اصلی ترین عامل معرفی شد. در ادامه با توجه به شاخص های اصلی پنج راه حل پیشنهاد گردیده و با استفاده از روش تحلیل TOPSIS در هریک از شاخص های اصلی، این راه حل ها اولویت بندی شده اند.