مطالعه خصوصیات مخلوطهای آسفالتی دارای قیر معدنی و زایکوترم

خرابی رطوبتی در روسازی آسفالتی، یا به عبارت دیگر همان عریان شدگی یا حساسیت رطوبتی، به معنی ساده شکستن پیوند قیر و مصالح سنگی به دلیل نفوذ آب، تعریف می شود. آبی که در معرض روسازی قرار دارد، از راه ترکهای موجود به ساختار آن نفوذ می کند. طبق مطالعات کرینگس و اسکار پس آسفالتی که در معرض نفوذ آب می باشد اغلب دچار جدا شدن مصالح تشکیل دهنده آسفالت می شود، که این امر به دلیل وجود مواد شیمیایی جذب شده توسط آب رخ می دهد. به اصطلاح قير از مصالح شسته میشود. با ادامه این روند یعنی تضعیف ناشی از رطوبت و بار ترافیک سیکلی، جدا شدن قیر از مصالح سنگی حالت غالب شکست در روسازی آسفالتی می شود. لذا هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی میزان مقاومت نمونه های متراکم شده آسفالتی که با نانو ماده زایکوترم و ماده قير معدنی ایرانی اصلاح شده، در برابر خرابی رطوبتی می باشد. میزان تأثیر این افزودنی ها با انجام آزمایش های لازم بر روی نمونه های ساخته شده با قیر اصلاح شده و قیر اصلاح نشده مطالعه شد. جهت ارزیابی خرابی رطوبتی، آزمایش کشش غیرمستقیم لاتمن اصلاح شده بر روی نمونه های ساخته شده، انجام شد. علاوه بر این آزمون، آزمایش های دیگری برای بررسی اثر این مواد روی دیگر خواص نمونه های آسفالتی به کار گرفته شد. تمام آزمایش های انجام شده در این تحقیق طبق دستور العمل های ASTM و AASHTO صورت پذیرفت. نتایج آزمایشگاهی بدست آمده نشان داد که: ۱. افزودن قير معدنی و زایکوترم با هر درصدی موجب بهبود حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالت می شود. لذا با توجه به قیمت مناسب این ماده می توان از این ماده به عنوان یک ماده ضد عریان شدگی مناسب بهره برد. ۲. مدول برجهندگی در همه مخلوطهای حاوی قیر معدنی بهتر از نمونه شاهد است ولی نمونه حاوی زایکوترم نتیجه عکس دارد و مقدار مدول برجهندگی پایین تری نسبت به نمونه شاهد دارد. ۳. افزودن قیر معدنی و زایکوترم باعث بهبود مقاومت مارشال نمونه ها شده و بیشترین تأثیر در ابتدا برای نمونه حاوی ۹ درصد قیر معدنی بوده و بعد از آن مربوط به زایکوترم می باشد.