مبانی مشروعیت « امرا » در امارت‌های کرد (از قرن 10 هجری تا 13 هجری / 16 تا 19م)

     قوم کُرد در زمره قدیمی­ترین ساکنان مناطق غرب و شمال غرب ایران، شمال بین­النهرین و اطراف دریاچه وان هستند. تاریخ سکونت آنان در منطقه­ای که اکنون کردستان نامیده می­شود، از سقوط نینوی در سال 612 ق . م ، تا اکنون بلا انقطاع استمرار داشته­است. (توما بوا،2010: 167) تاریخ تشرف به اسلام و یا فتح اسلامی سرزمین های محل استقرار آنها بدرستی معلوم نیست، لیکن مطابق اسناد موجود، ابتدا عزره(عروه) بن قیس در زمان  امارتش در حلوان به عصر عمربن خطاب به شهرزور لشکر کشید، لیکن فتحی صورت نگرفت. تا اینکه عتبه بن فرقد امارت یافت و حلوان (بلاذری،1346: 177) و موصل و نواحی همجوار کردنشین را یکی پس از دیگری با شرایط صلح فتح کرد (قدامه بن جعفر،1998 : 381-382). و از این پس کُردها نیز به قلمرو اسلام در آمدند.