بررسی اثر آموزش گروهی مهارت های ارتباطی بر شادکامی دانش آموزان

مهارت هاي ارتباطی جزو بزرگترین پیشرفت هاي بشر به شمار می آید، اما متاسفانه اغلب مردم قادر به برقراري یک ارتباط خوب وموثر نیستند و این مشکلات و معضلات فراوانی را براي آنها فراهم می سازد. لذا این پژوهش با هدف بررسی اثر آموزش گروهیمهارت هاي ارتباطی بر شادکامی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترلبود. جامعه آماري تحقیق شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر بجنورد در سال 98 بود. از این جامعه آماري، تعداد 50نفر به روش نمونه گیري خوشه اي چندمرحله اي به عنوان نمونه آماري، انتخاب به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل(هرکدام 25 نفر) جایگزین شدند. داده هاي تحقیق از طریق مقیاس شادکامی آکسفورد آرگیل و لو ( 1990 ) جمع آوري گردید. داده هاي پژوهش با استفاده از نرم افزار آماري SPSs-22 و آزمون هاي تحلیل کواریانس چند متغیره و تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد بین میانگین نمرات پس آزمون شادکامی (P˂0/01)، بعد از حذف اثر پیش آزمون، در گروه هاي آزمایشی تفاوت معنی داري وجود دارد. به این صورت که میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایشی به طور معنی داري در متغیر خشم درونی کمتر از گروه گواه و در متغیر شادکامی بیشتر از گروه گواه است، مقادیر ضریب اتا و توان آزمون نیز نشان دهنده تأیید این یافته می باشد. به عبارتی می توان گفت که آموزش گروهی مهارت هاي ارتباطی منجر به افزایش شادکامی در اعضاي گروه آزمایش در مرحله پس آزمون، در مقایسه با گروه کنترل شده است (p<0/05). با توجه به یافته هاي حاصله می توان گفت که آموزش مهارت- هاي ارتباطی یکی از ضرورت هاي قابل توجه در مدارس و براي نوجوانان است و با توجه به اهیمت این مهارت ها در آینده این افراد، لازم است که آموزش هاي مربوطه به صورت سیستماتیک در مدارس طراحی و اجرا شود.