بررسی آسیب شناسی لرزه ای شبکه خطوط لوله آب و ارایه راهکارهای تاب آورانه جهت تاب آور سازی شبکه خطوط آب و فاضلاب در برابر زلزله

تداوم حیات و فعالیت یک کشور به تداوم فعالیت مستمر و بی نقص زیرساخت های حیاتی آن وابسته است. از جمله مهم تریناین زیرساخت ها، زیرساخت های آب و فاضلاب هستند که وظیفه ی تولید و توزیع آب آشامیدنی بهداشتی و با کیفیت وهمچنین جمع آوری و دفع فاضلاب شهری را بر عهده دارند. از طرفی دیگر، این زیرساخت ها و تاسیسات حیاتی به طور روزانهتحت خطرات ناشی از انواع بلایای طبیعی و غیر طبیعی قرار دارند که تجربه ی چندین دهه ی گذشته بیانگر این حقیقت استکه نه می توان از وقوع این بلایا به طور کامل جلوگیری کرد و نه می توان از این زیرساخت ها به طور کامل محافظت نمود چراکه این حفاظت در برابر آسیب ها نه از منظر اقتصادی و نه از منظر فنی امکان پذیر نخواهد بود. همین امر موجب شده است کهدر سه دهه گذشته توجه پژوهشگران به رویکرد تاب آور سازی این تاسیسات و زیرساخت های حیاتی در برابر بلایا معطوفشود، بدین منظور که ضمن تحمل کمترین آسیب ممکن، در سریع ترین زمان و با کم ترین هزینه و دخالت عوامل انسانی بهحالت سرویس دهی نرمال خود بازگردند. در این پژوهش نگارنده بر آن شد تا با مطالعه پژوهش های صورت گرفته در حوزه تابآوری، به بررسی مهم ترین راهکارهای ارتقاء سطح تاب آوری زیرساخت های آب رسانی در برابر نیروی زلزله بپردازد. بدینمنظور در پژوهش پیش رو، به وسیله انجام مصاحبه هایی نیمه ساختار یافته، معیارهای بدست آمده نهایی گردیده و با بهرهگیری از نظرات خبرگان صنعت آب و فاضلاب، به بررسی فرضیات پیشنهادی تحقیق پرداخته شد. نتیجه حاصل از اجماع نظرخبرگان وجود راهکارهایی موثر در ارتقاء سطح تاب آوری خطوط لوله آبرسانی در برابر زلزله را تایید کرد و ثابت گردید می توانبا ارتقاء عواملی همچون جنس لوله ها، ضخامت لوله ها و جنس اتصالات و همچنین بکارگیری روش هایی همچون مهاربندیلوله سطح تاب آوری خط لوله را افزایش داد.