زبان تمثیلی و انگاره های عصب روان شناختی رایج

اصطلاحات، ساختارهای زبانشناختي ای هستند که از معنای سازه ای واژگان نمي توان به معنای آنها پي برد و به لحاظ نحوی نيز انعطاف پذير نيستند. بر اين اساس، اعمال ساز و کارهای نحوی نيز در حوزه اصطلاحات امكان پذير نيست. در کنكاش حاضر، پس از ارائه انگاره های مسلط روانشناختي در باب درک اصطلاح، اثربخشي آنها را در جهت تبيين ويژگي های معناشناختي عبارات اصطلاحيبه بحث گذاشته ايم. نقطه مشترک رويكردهای سنتي تأکيدی است که بر پردازش معنای لفظي عبارات دارند. به ديگر سخن، اين انگاره ها گهگاه بر تقدم پردازش معنای لفظي بر معنای مجازی تأکيد داشته اند و گهگاه نيز بر پردازش متوازن آنها اصرار مي ورزند. اما بايد اذعان کرد که نقطه مشترک انگاره های نوين، اهميت ويژه ايست که بر نقش بافت بر تسهيل پردازش اصطلاح داشته اند. باتحليل معناشناختي اصطلاحات فارسي مي بايست اظهار کرد که اصطلاح، مقوله ای همگن نيست و ويژگي های درون مقوله ای مانند شفافيت معنايي و ترکيب پذيری معنايي در آن نقش دارند.