بررسی تاثیر مدیریت محلی بر سطح زندگی ساكنین ناحیه 7 منطقه 2شهرداری تهران ( مطالعه موردی : ساكنین ناحیه 7 منطقه 2 شهرداری تهران)

توسعه پايدار شهري، از طريق تصميم گيري مشاركتي در سطح محلي امكانپذير است زيرا اين سطح، با نيازهاي روزمره ي زندگي افراد مماس است . در اين ميان وظيفه ي اصلي دولت مركزي ايجاد تسهيلات حمايت همه جانبه و برداشتن موانع است و در عين حال بايستي از مداخله در اداره ي امور محلي پرهيز كند.علاوه بر اين، بايد از دورنگاه داشتن مديريت محلي در اداره ي امور محلي پرهيز كند. علاوه بر اين بايد از دورنگاه داشتن مديريت محلي در اداره ي امور اقتصادي اجتماعي شهر خودداري ورزد. چرا كه مسايل محلي شهرها، راه حل هاي محلي را هم طلب مي كنند و درنتيجه دورنگه داشتن مديريت هاي محلي از تصميم گيري در عرصه هاي اقتصادي – اجتماعي باعث مي شود كه امكان تربيت شهروند هدف دار و قانونگرا فراهم نيايد. هدف اصلي در اين تحقيق بررسي تاثير مديريت محله بر سطح زندگي مي باشد. پژوهش حاضر از نوع توصيفي- پيمايشي است وابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش، شهروندان تهران مطالعه موردي ساكنين ناحيه 7 منطقه 2 شهرداري تهران مي باشد. نمونه آماري مورد نظر با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي بصورت ميداني انتخاب و پرسشنامه ها در بين آنها توزيع خواهد شد. با استفاده از جدول مورگان 384 نفرمحاسبه شده است. يافته هاي تحقيق نشان داد، ارتباط بين مديريت محله و سطح زندگي با توجه به مقدار ضريب همبستگي كه 477 /. و سطح معناداري كه 000 /. بوده است كه با سطح اطمينان 95 درصد ميتوان گفت، بين مديريت محلي و سطح زندگي رابطه همبستگي مستقيم وجود دارد.همچنين يافته ها نشان داد، با توجه به مقدار آزمون F که 136.67 و سطح معناداري كه ./000 می باشد با اطمینان 95 درصد مي توان بيان كرد ميزان ضريب بتا(تاثير گذار) متغير مديريت محلي بر سطح زندگي 520 /. مي باشد.