پایداری اجتماعی محلات قدیمی شهر كرمانشاه

پايداري اجتماعي يكي از سه ضلع مفهوم توسعه پايدار است كه اشاره به ارتقاء شاخص هاي اجتماعي توسعه دارد. توسعه پايدار خود وضعيتي است كه در آن كاستيهاي زيست محيطي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي به نحوي از بين مي روند كه همه اقشار جامعه بطور مساوي از آن بهرمند شده و نسل آينده نيز در تنگنا قرار نگيرد. پايداري اجتماعي محلات شهري از آن رو مهم است كه دوام و بقاء زندگي اجتماعي در شهر را تأمين مي كند. در اين مقاله، شاخصهاي اجتماعي پايداري محلات شهري به روش پيمايشي در سه محله قديمي فيض آباد، چناني و برزه دماغ در شهر كرمانشاه مورد مطالعه قرار گرفت. شاخص هاي مذكور در سه محله مقايسه شدند و در ارتباط با ويژگي هاي فردي و جمعيتي ساكنان محله هاي مورد بررسي قرار گرفتند. روش پژوهش كمي بوده و اطلاعات مورد نياز با استفاده از يك پرسشنامه محقق ساخته از نمونه اي 400 نفري از ساكنان 18 سال به بالاي محله هاي مورد بررسي به دست آمده است. روش نمونه گيري تصادفي سهميه اي بوده است. براساس نتايج پژوهش، وضعيت هيچ يك از شاخص هاي پايداري اجتماعي در محله هاي مورد بررسي چندان رضايت بخش نيست. مشكلات موجود در اين زمينه عبارتند از: 1-مشكلات كالبدي، مشكلات مديريتي و مشكلات اجتماعي-فرهنگي، شامل شاخص هاي مشاركت، امنيت، هويت، سرمايه اجتماعي و بهداشت و سلامت. به نظر مي رسد اكثر مشكلات ياد شده به نوعي پيامد نقصان در روش هاي مديريتي جاري هستند و درصورت اصلاح رويه ها و تغيير رويكرد مديريت و استفاده از ظرفيت مشاركت هاي محله اي در تعيين سياست ها و اجراي آنها، اين مشكلات نيز مرتفع مي شوند.