اثر نوع و مقدار شتاب‌دهنده بر واکنش‌پذیری و رفتار پخت سامانه اپوکسی-دی‌سیان‌دی‌آمید-شتاب‌دهنده

فرضیه: اثر چهار شتاب دهنده ۶،۴،۲-تریس(دی متیل آمینومتیل) فنول (DMP۳۰)، ۲-متیل ایمیدازول (۲MI)، ۲-فنیل ایمیدازول (۲PhI) و کربونیل دی ایمیدازول (CDI) با دو مقدار ۰.۶ و ۱phr بر رفتار پخت رزین اپوکسی بر پایه دی گلیسیدیل اتر بیس فنول A و عامل پخت جامد دی سیان دی آمید یا دایسی مطالعه و بررسی شد. بدیهی است، با تغییر نوع و مقدار شتاب دهنده می توان واکنش پذیری و رفتار پخت سامانه اپوکسی-دایسی را کنترل کرد.
روش ها: از اندازه گیری تغییرات گرانروی برحسب زمان، زمان ژل شدن در سه دمای ۱۱۰، ۱۲۰ و ۱۳۰ درجه سلسیوس چسبناکی، گرماسنجی پویشی تفاضلی ناهم دما و شناسایی دمای انتقال شیشه ای برای مطالعه واکنش پذیری و رفتار پخت سامانه اپوکسی-دایسی استفاده  شد.
یافته ها: شتاب دهنده CDI با مقدار phr ۰.۶ بیشترین عمر مفید را در میان سایر شتاب دهنده ها نشان داد. با افزایش مقدار شتاب دهنده به ویژه هنگام استفاده از CDI، عمر مفید فرمول بندی ها کاهش یافت. اختلاف در عمر مفید برای ۲PhI کمترین مقدار بود و برای ۲MI تغییری نکرد. داده های زمان ژل شدن نشان داد، واکنش پذیری شتاب دهنده های مختلف در دمای زیاد به ترتیب ۲MI > DMP۳۰ > CDI > ۲PhI است. نتایج آزمون DSC نشان داد، با افزایش مقدار شتاب دهنده، نیم رخ پخت تیزتر شد و گرمای واکنش (ΔH) افزایش و دمای انتقال شیشه ای (Tg) به مقدار شایان توجهی کاهش یافت. نتایج DSC نشان داد، ترتیب واکنش پذیری شتاب دهنده های مختلف ۲MI > CDI> DMP۳۰ > ۲PhI است. به عبارت دیگر، ۲PhI کمترین واکنش پذیری و تیزترین نیم رخ پخت اما ۲MI بیشترین واکنش پذیری با رفتار پخت پهن را نشان داد. بنابراین به نظر می رسد، شتاب دهنده CDI با مقدار ۰.۶phr به دلیل بیشترین عمر مفید در دمای محیط، سرعت پخت زیاد و داشتن بیشترین Tg بهترین شتاب دهنده باشد.