تحلیل و شبیه سازی اثر اختلاف طول خطوط مبنا بر بهبود عملکرد اختلال دوبینی رترودایرکتیو دوحلقه‌ای

اختلال دوبینی یکی از انواع روش‌های حمله الکترونیکی است. اختلال دوبینی بر اساس پدیده فیزیکی گلینت تحلیل می‌گردد. این روش یک خطای زاویه‌ای در رادارهای ردیاب مونوپالس که در مقابل سایر روش‌های حمله الکترونیکی مقاوم هستند، ایجاد می‌کند. برای رسیدن به خطای مجاز زاویه‌ای و همچنین نسبت مناسبی از JSR در اخلالگر، روش پیاده‌سازی رترودایرکتیو چند حلقه‌ای مطرح گردیده است. در این نوع پیاده‌سازی، اختلاف طول حلقه‌های اخلالگر می‌تواند باعث ایجاد اختلاف‌فاز سیگنال ارسال‌شده به رادار قربانی گردد. اختلاف‌فاز سیگنال احتمال افزایش عملکرد بیکنی را به دنبال خواهد داشت. عملکرد بیکنی یک عملکرد مخرب در اخلالگر دوبینی است. در کارهای قبلی اختلاف‌فاز در محدوده ۱۸۰- تا ۱۸۰ درجه محاسبه و بر اساس آن تحلیل صورت گرفته است. این تحلیل، افزایش پیچیدگی محاسباتی غیر موردنیاز به سیستم تحمیل می­کند. بر مبنای این تحلیل نیاز به مصالحه بین بهره دوبینی و احتمال عملکرد بیکنی وجود دارد. در این مقاله برای اولین بار اختلاف‌فاز به­عنوان تابعی از طول خطوط مبنا و زاویه اخلالگر با رادار در نظر گرفته‌شده است. این تحلیل انجام‌شده بر مبنای روابط حاکم بر اختلاف‌فاز، طول مسیر و فرکانس ارسالی انجام شده است. این نوع تحلیل دارای پیچیدگی محاسباتی کمتر بوده و نتایج را کاربردی­تر کرده است. روابط حاصل از این تحلیل و نتایج حاصل از شبیه‌سازی‌ها نشان می­دهد، در حالتی که dc2≤15m گردد، احتمال عملکرد بیکنی وجود ندارد. بر این مبنا می­توان سایر پارامترهای اخلالگر را بدون احتمال عملکرد بیکنی به‌منظور افزایش بهره دوبینی محاسبه کرد.