بررسی نحوه تعامل ویژگی های زن و مرد در تربیت فرزند با تاکید بر دیدگاه اسلام

بنا بر هدفمندی خلقت و حکیمانه بودن آفرینش موجودات خداوند در نهاد زن و مرد توانایی هایی را قرار داده اســـت که بیهوده نیستند. این توانایی ها می توانند در تربیت فرزند به کار گرفته شوند و زمینه رشد و تعالی او را فراهم کنند. علاوه بر آنکه زن و مرد هر کدام به طور مجزا نقش خودرا بر اســاس ویژگی هایشــان ایفا می کنند در تعامل باهم نیز در تربیت فرزند کوشــش می نمایند. هدف از این پژوهش، بررسی چگونگی تعامل پدر و مادر در تربیت فرزند بویژه بر اساس ویژگی هایشان می باشد. روش این پژوهش تحلیل مضــمون و روش توصــیفی-تحلیلی اســت. از این رو پس از اســتخراج آیات و روایات مرتبط با ویژگی های زن و مرد تلاش گردید ظرفیت و استعداد های ایشان در تعامل باهم در رابطه با امر تربیت و رشد فرزند مورد تحلیل قرار گیرد. شناخت فرزند، بازی، مهیاسازی فضای تربیتی از زمینه هایی است که می توان تعامل والدین را در تربیت فرزند در آن مشاهده نمود.