واکاوی الگوی صمیمیت سیستمی در پیشگیری و کاهش تنش های خانواده با رویکرد دینی

از آنجایی که به تعبیر قرآن و روایات مهمترین مرحله رشد و عروج انسانی از زمان ازدواج شروع میشود و این پیوند مهمترین مرحله شهود ایمانی انسان است و از طرفی ظهور و بروز کشمکشها و چالشها در هر خانواده ای اجتناب ناپذیر است؛ آنچه در این راستا مورد توجه و حائز اهمیت و بررسی است ارائه یک الگوی دینی جهت بازدارندگی از رفتارهای تنش زا و توانایی کنترل و به اشتراک گذاری عناصر عاطفی مناسب و ایجاد زمینه تبدیل این اختلافات به ارتقای محبت در خانواده است.سنجش و ارزیابی میزان تأثیر و نقش هر یک از افراد خانواده، با توجه به تفاوت ساخت کنترلی هر یک از زن و مرد، و رسیدن به یک توازن توافقی بر سر اعمال نفوذ هر یک از افراد یکی از مسائل مهم جهت دستیابی به این الگو در تعامل صمیمانه است تعاملی که در آن سعی شده است رفتار خاص یا رفتارهای صمیمانه از افراد سیستم بسامدسازی شود، به شکلی که شخص را در مسیر ارتقاء سازشکاری قرار دهد و با آگاهی دادن از موانع ایجاد این صمیمیت و برطرف کردن آن موانع، صمیمیت را تا حد امکان ارتقاء دهد و لذا سعی شده است گوشهای از این مهم را در صفحات این تحقیق به ترسیم درآوریم.