ارزیابی انتقادی معنویت پژوهی در ایران

معنویت پژوهی در جامعه ایران به دلیل عدم نگاه کاربردی و جامع نگر و رویکرد انفعالی نسبت به معنویتهای نوظهور از برخی معضلات رویکردی و کاربردی رنج می برد. از حیث رویکرد، مفاهیم و روش غلبه نگاه سلبی و انفعالی، عدم اتفاق نظر در مفاهیم و تعاریف، کم توجهی به پژوهش های بنیادی و روش تحقیق میدانی، خلط مفهوم معنویت، اخلاق و عرفان، فروکاست معنویت پژوهی به رویکرد روانشناختی و ضعف مسئله محوری ناظر به جامعه ایران مشهود است. و از بعد کاربرد و دستاوردهای پژوهشهای معنوی انفکاک بعد نظری و عملی پژوهش ها، عدم رصد و نظارت بر رسانه های مکتوب و نوین، ابهام جایگاه معنویت پژوهی میان رشته های دانشگاهی و گسستگی موضوعی پژوهش ها و پراکندگی منابع علمی دشواری هایی را در این راه موجب شده است. برای کاهش این معضلات ضمن تاکید بر نگاهی جامع و فعالانه به مسائل معنوی جامعه معاصر ایران و تدوین شاخه ها و مولفه های معنویت اصیل راهکارهای کوتاه مدت با استخراج نظام مسائل و کتابخانه تخصصی معنویت، میان مدت با استفاده از زبان هنر و رسانه و حمایت از تشکلهای مستقل و بلندمدت با ترسیم نقشه جامع معنویت و ارائه الگوی رشد معنوی، به اعتلای معنویت پژوهی در جامعه ایران کمک شایانی خواهد نمود.