ارزیابی عوامل تاثیرگذار بر جمعیت پذیری شهرک های جدید و اولویت بندی آنها و ارائه راهبردهای مناسب (نمونه موردی: شهرک گلستان شیراز)

به دنبال مسائل اقتصادی و اجتماعی و زیست محیطی در کلانشهرها و در نتیجه افت کیفیت زندگی در آنها به دلیل تراکم بیش از حد جمعیت و فعالیت، راهبرد احداث شهرک های جدید با هدف تمرکززدایی از مادر شهرها انتخاب شد. به منظور دستیابی به این اهداف، پیش بینی برای شهرک ها در دوره های مشخص، عمدتا در زمینه های جمعیت پذیری بوده است. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی عوامل تاثیرگذار بر جمعیت پذیری شهرک گلستان شیراز است. روش پژوهش در این مقاله با توجه به اهداف ارائه شده از نوع پیمایشی می باشد که به توصیف و تحلیل پدیده می پردازد. نتایج نشان می دهد که وجود اشتغال از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر جمعیت پذیری شهرک ها به حساب می آید. احداث شهرک های جدید مانند گلستان نشان از عدم هماهنگی مدیریت کلان دارد از دیگر عوامل مهم و تاثیرگذار بر جمعیت پذیری در شهرک گلستان می باشد. پس باید با مهیا نمودن شرایط صحیح و ارائه خدمات مناسب و اصلاح سیاست ها و توجه بیشتر به فعالیت های اشتغال زا علاوه بر ایجاد جاذبه برای مهاجرت به شهر حس تعلق شهروندان را بالا برد.