مقایسه تأثیر تمرین تناوبی شدید و تداومی متوسط بر روی سطح ، زمان و فرکانس میانه فعالیت الکتریکی عضله بطنی قلب در دختران فعال

مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه تأثیر تمرین تناوبی شدید و تداومی متوسط بر روی سطح ، زمان و فرکانس میانه فعالیتالکتریکی عضله بطنی قلب در دختران فعال انجام شد. نمونه آماری شامل 30 دانشجوی دختر رشته علوم ورزشی دانشگاه بیرجندبا میانگین سنی 1/35±20/36 سال و شاخص توده بدنی 3/13±20/81 کیلوگرم بر متر مربع به صورت تصادفی به سه گروه تمرین تداومی با شدت متوسط، تمرین تناوبی با شدت بالا و گروه کنترل تقسیم شدند.ابتدا فعالیت الکتریکی عضله قلب قبل از آزمون بروس ثبت و پس از آن آزمودنی ها فعالیت وامانده ساز هوازی را تا حد واماندگیانجام دادند. بعد از آن که آزمودنیها به حالت اولیه برگشتند مجدداً فعالیت الکتریکی عضله قلبی ثبت گردید، سپسآزمودنی های گروه تمرینی به مدت 4 هفته، 3 جلسه در هفته تمرین کردند پروتکل تمرینی گروه تداومی با شدت متوسط شامل30 دقیقه دویدن با شدت 70-60 % ضربان قلب بیشینه بود و پروتکل تمرینی گروه تناوبی با شدت بالا نیز در بر گیرنده 4 تناوب 4 دقیقه ای با شدت 95-85% ضربان قلب بیشینه و وهله های 3 دقیقه ای استراحت فعال با شدت 70-60% ضربانقلب بیشینه درنظر گرفته شد، گروه کنترل بدون برنامه تمرینی بود. بعد از 4 هفته مجدداً همان مراحل قبلی که شامل ثبتفعالیت الکتریکی عضله قلب قبل از فعالیت وامانده ساز و بعد از فعالیت وامانده ساز در حالت برگشت به حالت اولیه بود در سهگروه تناوبی، تداومی و کنترل انجام شد نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر در سطح معنادارp≤0/05 استخراج و تمام داده ها به وسیله نرم افزار spss22 تجزیه و تحلیل شد. پس از 4 هفته، در بررسی فاکتور زمان بطنی گروه تناوبی در مرحله پیش آزمون 1و پس آزمون 4 (p=0/025) افزایش و گروه تداومی در مراحل پس آزمون 2 و پس آزمون 4 (p=0/026) و پیش آزمون 3 و پس آزمون 4 (p=0/003) کاهش معنادار داشت.