ارزیابی اقدامات نوسازی بافتهای فرسوده شهری ایران (در قیاس با تجارب نوسازی جهانی) در راستای توجه به اهداف توسعه پایدار پدافند غیر عامل

فرسودگی ساختمانها و محله ها در نابرابری میان »خدمات عرضه شده توسط بافت و نیاز امروز« نمود می یابد. بافتهای فرسوده شهری که ساکنان بسیاری را نیز در خود جای داده است دارای شرایط بحرانی می باشند. بافتهای فرسوده شهری در فرآیند زمانی شکل گرفته و امروزه در محاصره تکنولوژی عصر حاضر و توسعه شهری جدید گرفتار شده اند و از لحاظ ساختاری و عملکردی دچار کمبودهایی می باشند که نمی توانند جوابگوی نیاز ساکنین خود باشند. آسیب پذیری خانه های بافتهای فرسوده در برابر زلزله کاملا جدی است. زیرساختهای بافت فرسوده از متوسط شهر بسیار کمتر است و فقر اقتصادی در بافتهای فرسوده، توان مشارکت و نظارت مردم را سلب کرده است. در توسعه پایدار شهرها با توجه به رویکرد پدافند غیرعامل، توجه به بافتهای فرسوده و نوسازی و بهسازی آنها بسیار قابل توجه میباشد. هدف اصلی این نوشتار بررسی توانمندسازی بافتهای فرسوده با محوریت پدافند غیر عامل میباشد و در این راستا ضمن مروری بر تعاریف پدافند غیر عامل و فرسودگی از منظر علمی و حقوقی، نوسازی بافتهای فرسوده به عنوان یکی از مؤلفه های قابل توجه در توسعه پایدار مورد بررسی قرار میگیرد. لذا پس از مروری تاریخی بر نوسازی بافتهای فرسوده جهانی، به بررسی آن در ایران پرداخته و ضمن آسیب شناسی آن در تاریخ کشور، به ارائه پیشنهادات این امر در بافتهای شهری امروز میپردازد. این تحقیق بر اساس نوع داده ها و متغیرها، تحقیقی کیفی است. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی و جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی- اسنادی میباشد. متغیر مستقل تحقیق با توجه به موضوع پژوهش، بافتهای فرسوده شهری و متغیر وابسته نیز نوسازی و بهسازی بافتهای فرسوده است. در این راستا توجه به مفهوم نوسازی و بهسازی بافتهای فرسوده به عنوان ابزاری برای توسعه پایدار در نظر گرفته شده است. در مرحله بعد ضمن تحلیل مطالعات صورت گرفته به ارائه مدل پیشنهادی در راستای توجه به توسعه پایدار و پدافند غیرعامل با استفاده از ابزار پیشنهادی (نوسازی) پرداخته میشود. نتایج حاصل حاکی از این است که مشکلاتی در راستای عدم تحقق نوسازی وجود دارد که شاید بتوان آن را درسطوح ساختاری، نهادی، خردی که از اهداف توسعه پایدار میباشد، بررسی نمود.