بررسی نقش پیاده راه سازی محورهای شهری در ارتقا کیفیت محیط (نمونه موردی : خیابان سی تیر)

یکی از نقایص عمده ی شهرسازی معاصر جهان، سرسپردگی بیش از حد آن به نیازهای حرکت سواره و غفلت از حفظ و سـاماندهی فضاهای پیاده و حرکت پیاده است. این در حالی است که پیـاده راههـا مسـیرهای پیـاده ای هسـتند کـه باعـث مـیشـوند فضـاهای سکونتگاهی تبدیل به مکان های امن و لذت بخش برای پیاده روی شوند. امروزه، در سیاست های برنامه ریزی شهری به دنبـال تقویـت محیطهای پیاده و از بین بردن موانعی هستیم که توانایی ما را برای پیادهروی آسان و ایمن، محدود می کند. طرح حاضر بـه منظـور ارتقاء کیفیت محیطی، افزایش ارتباطات و تعاملات اجتماعی افراد با یکدیگر در محیطـی امـن و سـالم، رفـع آلـودگی هـای زیسـت محیطی و مهم تر از همه احترام به هویت عابر پیاده به عنوان جزئی مهم از سیستم حمل ونقل شهری در قالب بستر کالبدی مناسب، انجام شده است. فضای پیاده پیشنهاد ایجاد مسیرهای خاص حرکت پیاده و فضاهای مکث در جهت بهبود کیفیت فضاهای شـهری را مطرح می کند. این پژوهش به ارتقاء کیفیت محیط از طریق ایجاد پیاده راه، از بعدهای مختلف پرداخته است؛ و از طریق مطالعات میدانی و کتابخانه ای و مصاحبات به تاثیر شاخص موثر برای ارتقاء کیفیت محیط در پیاده راه دست یافته است. و همچنـین بنـا بـه بررسی های و تحلیل های انجام شده مشخص شد کـه بـین شـاخصهـای افـزایش کیفیـت محیطـی خیابـان سـی تیـر بـه واسـطه پیاده راه سازی این خیابان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد؛ بنابراین، بـا توجـه بـه مطالعـات انجـام شـده و یافتـه هـای تحقیـق، تحلیلهای در باب تاثیرات شاخصها به روی هم صورت گرفته شده است.