بررسی مطالعات و ویژگی های طراحی باغ، موزه هنر ایرانی با رویکرد ارتقاء تعاملات اجتماعی

انسان معاصر با افزایش گرایش به زندگی ماشینی و دنیای ارتباطات مجازی تمایل خود را به حضور در فضاهای عمومی از دست داده است، تا آنجا که می توان گفت حیات جمعی در حال از دست رفتن است.فضاهای عمومی شهری نقشی اساسی در برقراری تعاملات اجتماعی ایفا می نمایند، حضور افراد در این فضاها منجر به اجتماع پذیری فضای عمومی و عاملی در جهت موفقیت شهرهاست .امروزه عدم توجه به معیارهای اجتماع پذیری فضاهای عمومی موجب خالی و بی رونق شدن آنها گردیده است .از این لحاظ شناسایی معیارهای ایجادکننده و ارتقاء دهنده اجتماع پذیری در فضاهای عمومی ضرورتی است .این پژوهش در راستای حل این مشکل در ابتدا به شناسایی معیارهای اجتماع پذیری فضاها می پردازد .برای شناسایی معیارها و راهکارها از روش توصیفی از نوع توصیفی تحلیل محتوا استفاده شده است .علاوه بر این روش تحقیق از منظر فرآیند کیفی می باشد .پارامترهای مورد بررسی قرار گرفته، باغ، موزه، هنر ایرانی و تعاملات و کنش های متقابل اجتماعی می باشند .روش گرداوری اطلاعات مطالعات کتابخانه ای و میدانی به صورت توامان می باشد .با بررسی مبانی نظری پژوهش، اطلاعات و نتایج به دست آمده در جداول تحلیلی قرار داده شد و از طریق تحلیل محتوا این نتایج به راهکار های معماری برای بکارگیری در طرح مجموعه تبدیل شده است .علاوه بر آن نمونه های مشابه داخلی و خارجی که مرتبط با کارکرد یا رویکرد پروژه بوده اند و اهداف مشابهی را دنبال کرده اند نیز مورد تحلیل قرار گرفته، بدین صورت که پس از استخراج ویژگی های شاخص نمونه ها، عملکرد ها و ویژگی های فضایی آنها، این عناصر در جدول تحلیلی قرار گرفته و به کمک روش تحلیل محتوا تحلیل و به راهکار های معماری برای طرح منجر شده است .در نهایت کاربست این راهکارها موجبات شناسایی معیارهای مکان یابی جهت تحلیل سلسله مراتبی و معیارهای طراحی باغ موزه هنر ایرانی با رویکرد ارتقای تعاملات اجتماعی را فراهم کرده است.