بررسی گام به گام اخذ نشان محصول سبز در صنایع با رویکرد بررسی قوانین و برچسب گذاری بین المللی

از چشم انداز تولیدکننده، نگرانی زیست محیطی فزاینده فرصت بازار جدیدی را گشود و بنابراین، به اصطلاح »بازاریابی سبز« پدید آمد. هدف از بوجود آمدن این اصطلاح این بوده است که باعث ارتقای حسن شهرت شرکت نزد مصرف کنندگان و نشان دادن تعهد مسئولانه با ترویج محصولاتی که برتری زیست محیطی دارند، گردد و از طرفی برای سرمایه گذاری روی شیوه های سازگارتر از لحاظ زیست محیطی، شرکتها از ادعاهای سبز استفاده میکردندکه در بسیاری موارد به شکل نوعی لوگوی محصول، اعلامیه و برچسب زنی ابراز میشد. در آغاز هیچ استاندارد یا دستورالعملی برای طراحی و استفاده از چنین برچسبهایی در کار نبود، یعنی این ادعاها هیچ اعتبار یا تنفیذی نداشتند. برنامه های برچسب زنی توسط شرکتهای خصوصی و سازمانهای غیردولتی نیز آغاز شد. هدف عبارت بود از دستیابی به بهبود زیست محیطی با استفاده از نیروهای بازار، و ارائه ی برچسبهای معتبر به مصرف کنندگان که محصولاتی با بار زیست محیطی پایین ترEnvironmental impacts را مشخص میکردند. این مقاله به مرور کلی انواع مختلف برچسب زنی میپردازد. همچنین حاکی از آن است که مصرف کنندگان در معرض برچسبهای بسیار گوناگونی قرار دارند که از اصول قابلیت پایداری مختلفی تبعیت میکنند و معیارهای مختلفی را برآورده میسازند. فهم این تنوع در توصیف محصولات در موقعیت خرید ممکن است دشوار باشد. این مقاله فقط به برچسب هایی اشاره میکند که به مسائل زیست محیطی می پردازند و داوطلبانه هستند. با توجه به موارد مطرح شده در این مقاله شرکتها و صنایع متقاضی دریافت برچسب زیست محیطی می بایست با در نظر گرفتن زیرساختهای موجود، طبقه بندی نوع محصول و یا محصولات و ممیزی های انجام شده بر اساس هر یک از استانداردهای برچسب گذاری نسبت به انجام مراحل فرآیند مدنظر از خدمات مشاورین ذی صلاح بهره گرفته و مدارک و مستندات ادعای خود را جهت اخذ نشان و برچسب مربوطه مطابق دستورالعمل ذکر شده ارائه دهد و طرحواره مد نظر خود را با مناسب ترین شرایط مالی و اقتصادی دریافت نماید.