ردیابی نقطه حداكثر توان نیروگاه های خورشیدی مبتنی بر كنترلر منطق فازی

هدف اصلي اين مطالعه، افزايش بهره وري سيستم هاي فتوولتاييك در شرايط سايه دار است، كه با افزايش ميزان راندمان سيستم از طريق رديابي نقطه حداكثر توان، اين هدف استحصال شده است. به منظور افزايش دقت در تحليل روش پيشنهاد شده، مطالعه برروي سيستم در شرايط نامساعد جوي مورد بررسي قرار مي گيرد (تعداد و شدت شرايط سايه دار زياد است). در اين حالت سيستم در شرايط پر تابش و كم تابش مورد بررسي قرار مي گيرد و عملكرد روش پيشنهاد شده بصورت دقيق و شفاف تحليل خواهد شد.در اين مطالعه ميزان تابش نور خورشيد را بصورت نامعين و شناور در نظر مي گيريم تا مدل سازي شرايط سايه دار به واقعيت نزديك تر باشد. از آنجايي كه شدت تابش نور خورشيد و همچنين دماي محيط ثابت نبوده و تغيير مي كنند با مسئله عدم قطعيت روبرو هستيم. دماي محيط و سطح تابش نور خورشيد را با استفاده از توزيع نرمال بصورت نامعين (عدم قطعيت در ميزان دما و تابش) مدل مي كنيم، بدين گونه كه براي ساعت مشخصي از روز، ميانگين دما و سطح تابش پيش بيني مي شود اما شرايط آب و هوايي همچون باد، حركت ابرها، و .. مي تواند بر مقادير از پيش تعيين شده اثر بگذارد. به همين منظور دما و سطح تابش نور با استفاده از توزيع نرمال بصورت نامعين در نظر گرفته و در اين شرايط عملكرد سيستم رديابي نقطه حداكثر توان سيستم بررسي شده است. با استفاده از كنترلر مبتني بر منطق فازي و در نظر گرفتن عدمقطعيت هاي مذكور سعي مي شود بهره وري سيستم را افزايش يابد. اين كنترلر قادر است بخوبي شرايط واقعي سيستم را مدل كرده و در نتيجه نتايج بدست آمده با مدل واقعي بسيار نزديك خواهد بود. با استفاده از روش پيشنهاد شده نوسانات حول نقطه ماكزيمم حداقل شده و همچنين زمان يافتن نقطه حداكثر توان كاهش و دقت آن افزايش يافته است، در نتيجه تلفات توان سيستم كاهش مي يابد. با مقايسه نتايج حاصل از شبيه سازي ها با روش هاي، هدايت افزايشي، افزايش توان و منطق فازي نشان داده شده است كه روش مبتني بر منطق فازي پيشنهاد شده در اين مطالعه عملكرد بهتري را نسبت به دو روش مذكور داشته است.