بررسی رابطه بین تاب آوری و ارتباط مثبت در مدرسه با نقش میانجی بهزیستی روانشناختی دانش آموزان دختر مدارس متوسطه اول شهر بندرعباس

هدف از تحقيق حاضر، بررسي رابطه بين تاب آوري و ارتباط مثبت در مدرسه با نقش ميانجي بهزيستي روانشناختي دانش آموزان دختر مدارس متوسطه اول شهر بندرعباس بود. تحقيق حاضر، توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعة آماري را كلية دانش آموزان دختر مدارس متوسطه اول شهر بندرعباس كه حدود 2744 نفر كه در سال تحصيلي 99-98 مشغول به تحصيل بودند، تشكيل مي دادند. حجم نمونه مطابق با جدول كرجسي- مورگان برابر با 338 نفر برآورد شد كه اين تعداد به شيوة تصادفي خوشه اي چند مرحله اي از جامعة آماري انتخاب شد. در اين تحقيق از پرسشنامه تاب آوري كانر و ديويدسون (2003)، پرسشنامه ارتباط مثبت در مدرسه بتي و همكاران (2004)، و پرسشنامه بهزيستي روانشناختي ريف (1989)، استفاده شد. همچنين در اين تحقيق به دو روش توصيفي و استنباطي به تجزيه و تحليل داده هاي بدست آمده؛ كه در سطح توصيفي از شاخص هاي آماري شامل: ميانگين، ميانه، انحراف استاندارد، واريانس؛ و در سطح استنباطي قبل از بررسي فرضيه ها با استفاده از آزمون كلوموگروف- اسميرنوف به بررسي نرمال بودن توزيع داده هاي تحقيق و سپس به بررسي روابط بين متغيرها و فرضيه هاي تحقيق با استفاده از روش مدل يابي معادلات ساختاري و به طور اخص تكنيك تحليل مسير با استفاده از نرم افزار Amos پرداختيم. در نهايت يافته هاي تحقيق نشان داد كه بين تاب آوري و ارتباط مثبت در مدرسه با نقش ميانجي بهزيستي روانشناختي دانش آموزان دختر مدارس متوسطه اول شهر بندرعباس رابطه معناداري وجود دارد.