بررسی الگوریتم ها زمانبندی درطراحی سیستم ها بی درنگ تحمل پذیر خطا

بیشتر سیستم هاي بلادرنگ داراي محدودیت زمان بندي هستند. مهم ترین محدودیت هاي زمان بندي هر سیستم بلادرنگ، رعایت مهلت هاي وظایف برنامه است. نه تنها محدودیت هاي زمان بندي هر سیستم بلادرنگ را رعایت می کند، بلکه باید صحت عملکرد نرم افزار نیز تضمین شود. رعایت کردن(ملاقات) مهلت برنامه استفاده نمی شود اگر از خروجی دقیق آن منحرف شود. محدودیت زمان بندي سیستم را می توان با انتخاب الگوریتم هاي زمان بندي وظیفه مناسب برطرف کرد و می توان به قابلیت اطمینان سیستم بوسیله ارائه تحمل پذیري خطا دستیابی پیدا کرد. در این مقاله الگوریتم هاي مختلف خطاي زمان بندي خطایی نظیر اولویت ثابت (fixed priority)، EDF اولین اولویت اول Rate Monotonic ، LLF (Least Laxity First) و غیره مورد مطالعه قرار گرفته و پارامترهایی مانند زمان اجراي بدترین حالت، زمان پاسخدهی deadline هاي از دست رفته وظایف،تعداد پیش فرض، تعداد سوئیچ هاي زمینه Deadlock (وقفه،بی بست) و عامل استفاده از پردازنده مورد مقایسه قرار گرفته است. هدف اصلی این مقاله، بررسی الگوریتم هاي زمان بندي بی درنگ و بحث در مورد مزایا و معایب آنها می باشد.