وطن گرایی در شعر دفاع مقدّس (علمی-پژوهشی)

وطن به عنوان یکی از مؤلّفه های هویت ساز هر ملّتی مطرح است؛ بنابراین، دفاع و حفظ از آن می تواند مهم باشد. وطن دوستی در شعر فارسی، جلوه ویژه ای دارد و در هر زمان که وطن مورد هجوم بیگانگان قرار گرفته است، شاعران دست به قلم شده اند و در وصف آن اشعار و منظومه هایی شیوا و بلیغ سروده اند. با شروع جنگ تحمیلی، کشور مورد هجوم رژیم بعثی عراق قرار می گیرد و شهرهای مرزی با خاک و خون یکی می شوند. شاعران، این حوادج تلخ را بر نمی تابند و با سرودن اشعاری به دفاع از وطن بر می آیند. پرداختن به اشعار وطنی این دوره می تواند کمکی شایان به تقویت حسّ وطن دوستی مردم کند و در حفظ هویت ملّی تاثیرگذار باشد. در این مقاله که به روش کتابخانه ای صورت می گیرد، سعی بر آن است تا مفهوم وطن در شعر شاعران دفاع مقدّس، بررسی شود و سپس با آوردن نمونه های شعری اثبات گردد که شاعران از مفهوم وطن در شعر خویش بهره جسته اند. با انجام این پژوهش مشخّص می شود که مفهوم وطن به عنوان یک موضوع اصلی در شعر شاعران دفاع مقدّس مطرح می شود و شاعران همگان را به وطن دوستی و دفاع از وطن فرا می خوانند. مفهوم وطن در این دوره در قالب میهن اسلامی بروز پیدا می کند و شاعران بر اساس موازین اسلامی به سرودن شعر وطنی می پردازند.