ارزیابی تأثیر رطوبت بر پارامترهای مقاومت برشی فصل مشترک خاک رسی تثبیت شده با آهک-ژئوگرید با ابعاد چشمه های متفاوت

از روش های به سازی خاک می توان به تثبیت با مواد افزودنی و تسلیح با المان هایی با مقاومت کششی زیاد اشاره کرد. از مهمترین موادی که برای تثبیت خاک های ریزدانه به کار می رود، آهک است. اضافه کردن آهک به خاک رس سبب انجام واکنش هایی می شود که منجر به بهبود خواص اولیه خاک می شوند. امروزه استفاده از ژئوگریدها برای بهبود ویژگی های مهندسی انواع مختلف خاک ها به خوبی پذیرفته شده است. اکثر پژوهش ها در گذشته محدود به خاک های درشت دانه بوده است و تحقیقات و بررسی های اندکی در خصوص امکان پذیری استفاده از این مسلح کننده در خاک های چسبنده انجام شده است. با توجه به اثرات مثبت تثبیت خاک های ریزدانه با آهک و هم چنین تسلیح این خاک ها به وسیلۀ ژئوگرید، بررسی اثرات توأم این روش ها احتمالاً بتواند کاربردهای مهندسی خاک های ریزدانه را گسترده تر نماید. از آن جاکه تغییرات فصلی، درصد رطوبت خاک ها را تغییر می دهد و این تغییرات در مقاومت برشی فصل مشترک خاک-ژئوگرید تأثیرگذار است، از این رو، آزمایش برش مستقیم بر نمونه های تثبیت شده با درصدهای مختلف آهک و مسلح شده با ۲ نوع ژئوگرید در دو حالت درصد رطوبت بهینه و درصد رطوبتی بیش تر از آن انجام شد تا تأثیر رطوبت بر پارامترهای مقاومتی فصل مشترک (چسبندگی و زاویۀ اصطکاک) تعیین شود. نتایج آزمایش ها نشان داد که افزایش رطوبت منجر به کاهش تنش های مؤثر، مقاومت برشی نمونه های تثبیت و تسلیح شده و بازده مسلح سازی می شود. قفل و بست بین دانه های خاک و المان تسلیح در نمونه های مسلح شده با ژئوگرید با چشمه های کوچک تر بهتر است و اندرکنش قویتری را ایجاد می کند.