راهبرد سیاست خارجی ترکیه در آمریکای لاتین؛ مطالعۀ موردی ونزوئلا

در سال‌‌‌‌‌های اخیر، با روی‌کار آمدن حزب "عدالت و توسعه" ترکیه به یک بازیگر فعال در جهان تبدیل شده است، به‌گونه‌ای که در جنبه‌‌‌‌های مختلف بین‌المللی، ضمن توجه به متحدان غربی خود، بیشترین میزان استقلال در تصمیم‌گیری را نشان داده است. از این رو در راستای تحقق "عمق استراتژیک" این کشور، سیاست‌‌‌‌های ترکیه نسبت به "آمریکای لاتین و حوزه کارائیب" نسبت به گذشته تغییر کرد و به صورتی ویژه درآمد. ونزوئلا نیز به سبب داشتن نقش محوری در زمینه‌‌‌‌های اقتصادی، انرژی و ایدئولوژی یکی از مهم‌ترین کشور‌‌‌‌های منطقۀ آمریکای لاتین است که در قرن جدید در همکاری‌‌‌‌های فرامنطقه‌ای پیش‌رو بوده است. بر این اساس صرف نظر از مخالفت‌‌‌‌های متحدان سنتی ترکیه، فضا برای همکاری‌‌‌‌های اقتصادی میان آنکارا و کاراکاس شکل گرفت. این موضوع سبب شد تا ترکیه، به‌ویژه در سال‌هایی که ونزوئلا با بحران مواجه شده، از این کشور حمایت‌‌‌‌های سیاسی نیز به عمل آورد. لذا سؤال اصلی این نوشتار «چرایی حضور ترکیه در آمریکای لاتین و به‌ویژه در ونزوئلا» است. فرضیۀ اصلی نیز بدین شکل است که ترکیه در چهارچوب «نئولیبرالیسم» در روابط بین‌الملل درصدد گسترش نفوذ سیاسی و اقتصادی در ونزوئلا و به تبع آن در منطقۀ آمریکای لاتین بوده است. پس از این نفوذ، آنچه آنکارا به عنوان هدفی بلند مدت اندیشیده ، نشان دادن چهره‌ای فعال و تاثیرگذاری سیاسی در عرصۀ بین‌الملل است.