ارائه راهکارهای محیطی بر عوامل بازدارندگی حضور زنان در فضاهای شهری (نمونه موردی: لبه کناری رودخانه صوفی چای شهر مراغه)

زنان بعنوان نیمی از جامعه انسانی، حقوقی اساسی و قطعی دارند که در صورت احقاق آنها، می توانند نقش سازنده ای در جامعه ایفا نمایند و لذا ایجاد بسترهای مناسب جهت بالندگی زنان و افزایش پتانسیل های موجود، امری ضروری ست. بازشناسی توانمندی های زنان جهت بهره برداری از خلاقیت های آنها در توسعه فضاهای شهری اولویت اصلی بشمار می آید. اثبات وجود این توانمندی ها با ارجاع موضوع به استعدادهای بالفعل به راحتی مقدور است. قانونمند شدن عرصه فعالیت برای بانوان در فضاهای شهری زیرساخت اصلی است و در همین راستا کشف و رفع مشکلات بر سرراه حضور زنان با تعامل مستقیم آنها مقدور خواهد بود. برای این کارافزایش کیفیت های محیطی همخوان با حضور زنان، امری ضروری است. برای مثال، تحصیل و اشتغال که دو عرصه بسیار شفاف در این زمینه است که تاکنون زنان در آن به موفقیت های چشمگیری رسیده اند، می تواند پتانسیل های قابل بالفعل شدن بالایی را در زمینه شهرسازی ایجاد کند. طراحی و توسعه ی پایدارشهری و اصلاح مبانی ساختاری، جهت حضور موفق زنان و نقش توانمندکردن محیط شهری برای به فعلیت رساندن استعدادهای آنها از اصول قابل توجه در این راستا به شمار می رود و لذا افزایش کیفیت های محیطی در راستای توسعه پایدار با بیان تمامی مبانی آن و قانونمند کردن حضور فعال زنان امریست اجتناب ناپذیر. زنان می توانند با ارائه الگوهای رفتاری در اصلاح بهداشت، امنیت، پرورش هنرمندانه و زیباسازی فضاهای شهری راه را برای توسعه ی پایدار هموار سازند. بسترسازی جهت بازشناسی توانمندیها، اصلاحات ساختاری و تحقق مبانی توسعه پایدار مترادف با حضور گسترده و موفق زنان در محیط های شهری، مواردیست که ما در این حوزه به تحلیل آن می پردازیم. توسعه ی پایدار شهری بدون حضور زنان در عرصه فعالیت های شهری نمی تواند ما را در اصلاح ساختارهای محیطی در عرصه شهری کمک کرده و باعث ارتقای فرهنگ، سیاست، مدنیت، اقتصاد و هنجارهای خاص اجتماعی گردد.