بررسی تاثیر باور ادیان آسمانی و رابطه انسان و خدا در جهان بینی دینی و مادی

دین مهمترین مساله ای است که در زندگی انسان و در تمامی شوون وجودی او اثر می گذارد که این تاثیر هم درجنبه های فردی زندگی انسان است و هم در جنبه های اجتماعی، و می تواند آثار و نتایج بی شماری، از جمله :برادری و احساس اشتراک، همبستگی اجتماعی، سعادت، اصلاح فرد و اجتماع، ساده زیستی و آرامش، احساس شرافت و بزرگی و ... به جا بگذارد چنانکه انسان در نتیجه آن خود را بشناسد و به جایگاه واقعی خود پی ببرد و به کرامت و تعالی دست یابد. دین معانی متفاوتی دارد که از آن جمله؛ مجموعه عقاید ، قوانین و مقرراتی استکه هم به اصول بینشی بشر نظردارد، هم در باره اصول گرایشی وی سخن میگوید و هم اخلاق و دیگر مسایل زندگی او را پوشش می دهد. محوری ترین مساله در ادیان آسمانی رابطه انسان و خدا یا دین و انسان است .وجه غالب در جهان بینی دینی آن است که دین برای انسان آمده و آنچه خواسته شده »انسان دینی« است.دین اسلام برای افرادی که هویت دینی را پذیرفته اند، با چهار شیوه، شرایط ارتقای خودمهارگری را فراهم می نماید که عبارتند از: ارائه اهداف و معیارها، تعیین مصادیق مهار، ایجاد انگیزه مهار، و نظارت گری بر رفتارها.دین اسلام به عنوان آخرین دین آسمانی،علاوه بر این که انسان را دینی خواسته است، انسانی هم هست. مقاله با تکیه بر دو محور، یکی فطرت و ابتنای اسلام بر آن و دیگری جامعیت و فراگیری همه جانبه اسلام، به اثبات این وصف متعالی می پردازد که دین انسانی یا انسان دینی منفصله مانعه الجمع نیست.این تحقیق از نوع تحفیقات کیفی و با روش توصیفی- تحلیلی روش گردآوردی مطالب با استفاده از مطالعه کتابخانه ای میباشد.هدف ازنگارش بررسی میزان تاثیر دین و دینداری در ابعاد وجودی انسان است .