نقش منسوجات بی بافت در ماسک صورت برای جلوگیری از انتقال عوامل عفونت های تنفسی

وجود طیف گسترده ی آلاینده های هوا در بسیاری از کشورهای دنیا ، میزان شیوع و مرگ و میر ناشی از ناراحتی های تنفسی را سبب می گردد. با بروز و شیوع ویروس Covid19 و عوارض تنفسی آن ، توجه به انتقال عفونت های گوناگون از طریق هوا مورد توجه محققان و پژوهشگران قرار گرفت. یکی از مهم ترین روش های حفاظت فردی برای جلوگیری از انتقال عفونت های تنفسی، استفاده از ماسک صورت می باشد. اما نوع الیافی که در ساخت ماسک بکار می رود باید بتواند بالاترین میزان عوامل عفونت زا را حذف نماید. در این مطالعه سعی شده که ضمن بررسی الیافی کهدر صنعت پزشکی بکار می روند، مکانیسم حذف عوامل عفونت زای تنفسی (زنده غیرزنده) توسط این منسوجات شناسایی و ارزیابی شود . نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد که استفاده از الیاف بی بافت در کنترل این عوامل موثر هستند. در این فناوری، گونه ای از پارچه را بدون بافت تولید می کنند، یعنی الیاف را در هم آمیخته و روی آنها عملیات اتصال انجام می شود . پارچه های بی بافت در مقایسه با سایر الیاف در شش مورد مزیت دارند: مقاومت مکانیکی - کاربرد در پانسمان زخم - نفوذ ناپذیری باکتریایی- نفوذ ناپذیری ترشحات- منعطف بودن- راحتی استفاده