اثربخشی مهارتهای ارتباطی در حل تعارض زنان مبتلا به دیابت نوع2 شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر حل تعارض زنان مبتلا به دیابت نوع دو شهرتهران بود. در پژوهش حاضر روش تحقیق آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور نمونه ای شامل 30 نفر از زنان مبتلا به دیابت نوع دو که به یکی از سرای محله های تهرانسر مراجعه می کردند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. جهت گردآوری داده ها پرسشنامه تعارضات زناشویی (MCQ) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بر روی آزمودنیهای دو گروه اجرا شد و همچنین جلسات آموزش مهارتهای ارتباطی در 8 جلسه شصت دقیقه ای طی دوماه بر روی گروه آزمایش اجرا شد . داده ها با تحلیل کواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد آموزش مهارت های ارتباطی اثر معناداری بر حل تعارض در زنان مبتلا به دیابت نوع دو دارد .p<0.05 زنانی که مداخله دریافت کردند، نسبت به دیگر افراد، تعارض کمتری داشته اند. به طور کلی مشاهدات بیان میکند که آموزش مهارتهای ارتباطی در حل تعارض با اندازه اثر0/902 تاثیر گذار بوده است. بنابراین میتوان آموزش مهارتهای ارتباطی را مداخله ای مناسب در جهت بهبود حل تعارض در زندگی زناشویی زنان مبتلا به دیابت نوع دو به حساب آورد.