(اثربخشی نمایش درمانی روانی بر مشکلات رفتاری بیش فعالی و اختلال سلوک و مهارتهای حل مساله در دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری)

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی نمایش درمانی روانی بر مشکلاترفتاری بیش فعالی و اختلالسلوک و مهارتهای حلمساله در دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری بود. روش پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری دختر پایه ششم ابتدایی شهر تربت حیدریه در سال تحصیلی -99 1398 برابر با 58 دانش آموز می باشد. نمونه آماری پژوهش شامل 30 نفر از دانش آموزان دختر دارای اختلالات یادگیری پایه ششم ابتدایی شهر تربت حیدریه بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و براساس نمرات پرسشنامه های مربوطه در پیشتست و ملاک های ورود و خروج به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. این30 نفر به طور تصادفی در 2 گروه 15 نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، تحت نمایش درمانی روانی قرار گرفتند و گروه کنترل تحتدرمان قرار نگرفتند. ابزار جمع آوری داده ها عبارت از سه پرسشنامه استاندارد مهارت حل مساله هپنر و همکاران (1997)، اختلال نقص توجه و بیش فعالی در کودکان کانرز(1969 )و اختلال سلوک سیموئز و گاهر1990بود. داده ها بوسیله نرم افزار 25Spss با استفاده از آزمونهای تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد. بکارگیری روش های آماری نشان داد که با توجه به داده های گردآوری شده و با احتمال 95 درصد، فرضیه تحقیق مبنی بر تاثیر نمایش درمانی روانی بر مشکلات رفتاری بیش فعالی و اختلال سلوک و مهارتهای حل مساله دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری تایید می شود.