شناسایی کودکان قربانی آزارهای جنسی راه کارهای عملی و موازین قانونی

تروما یا حوادث آسیب زای دوران کودکی می باشد که می توانند سلامت فرد را در گستره حیات وی تحت تأثیر قرار دهند که در این زمینه می توان به کودک آزاری جنسی اشاره کرد. کودک آزاری به معنای هرگونه عمل یا قصور اخیر از جانب والد یا مراقب است که منجر به مرگ، صدمه جسمی یا سوء رفتار جنسی می شود. کودک آزاری به اشکال مسامحه، جسمی، هیجانی، جنسی ... به وقوع می پیوندد شواهد در جهان و مخصوصاً ایران نشان دهنده رشد فزاینده کودک آزاری و علی الخصوص کودک آزاری جنسی است. سوء استفاده جنسی از کودکان یک تشخیص یا اختلال نیست، بلکه تجربه ای پیچیده در زندگی آنها است. کودک آزاری جنسی شامل فعالیت های جنسی مختلف است مانند مقاربت- اقدام به مقاربت- تماس دهانی تناسلی- دستکاری مستقیم نواحی تناسلی یا از روی لباس. همچنین کودک را در مراجعه با فعالیت جنسی بزرگسالان و پورنوگرافی قرار دادن یا استفاده از کودکان برای فحشاء و پورنوگرافی نیز در زمره انواع سوء استفاده جنسی از کودکان می باشد. این گوناگونی طیف سوء استفاده جنسی خود گویای تنوع پیامدها است. علاوه بر سن و جنس کودک، سن و جنس عامل ارتکاب، چگونگی ارتباط بین کودک و عامل ارتکاب، تعداد، شدت و مدت دوره هایی که در آنها سوء استفاده صورت گرفته است به نظر می رسد همگی بر نتیجه آن اثر می گذارند، بنابراین برای ارائه راه کاری مناسب جهت پیشگری از کودک آزاری جنسی باید این جرم تحلیل و تبیین شود و با جرم شناختی آن، عوامل به وجود آورنده آن را شناسایی کرد. پیشگری می تواند کیفری یا غیر کیفری باشد که به صورت کنشی و واکنشی نمود پیدا می کند، لذا پیشگری نه تنها از سوی قانونگذار که از سوی جامعه نیز نقشی مؤثری خواهد داشت.