پژوهشی در باب سلامت روان و ارتقاء آن برمبنای نماز و نیایش

آدمی در خلال زندگی روزمره لحظه به لحظه با اضطراب و فشارهای گوناگون مواجه می شود که تدریجا قوای روحی و جسمی وی را کاسته و زمینه را برای بیماریهای خطرناک روانی و جسمی فراهم می سازد. برقراری ارتباط با منبع و سرچشمه هستی و استمداد از او به ترمیم قوای روحی انسان کمک نموده و باعث تسکین بسیاری از گرفتاریها و رنجوری های روحی و روانی می گردد ازاین رو برقراری ارتباط باخدا را برای انسان همانند آب و اکسیژن ضروری دانسته اند و نماز ازجمله راه های ذکر و یاد خدا و بهترین راه حضور در محضر او و ارتباط با منشأ هستی است. این مطالعه نیز درزمینه ارتباط سنجی بین التزام عملی به نماز و سلامت روان به روش کتابخانه ای کوشیده تا جرعه ای از اثرات نماز بر روح و روان را ارائه دهد.ازآنجاکه نماز عمود دین است« الصلاه عمود الدین« و با توجه به اینکه تا زمانی که سلامت و بهنجاری اعتقادی حاصل نشود، سلامت روانی هم حاصل نمی گردد، چنین نتیجه گیری میشود که بسیار شایسته است که راجع به نماز معرفت و ایمان را فزونی بخشید تا حدی که لذت گفتگو و مناجات باخدا را چشید و به حق هنگام گفتن تکبیره الاحرام احساس پرواز و صعود به ساحت الهی داشت. نمازی که چنین ویژگی هایی را داشته باشد آثار فراوانی در سلامت روان و قلوب خسته و مضطرب در بردارد، که ازجمله آن آرامش و ثبات روح و روان، تمرکز فکر و اندیشه، حل مشکلات و رسیدن به سلامت روحی، افزایش اعتمادبه نفس و آرامش روان، پایداری تعادل درون، معنا داشتن زندگی و سپر دفاعی شدن نماز در مقابل امراض روحی هست.