توسعه حمل و نقل محور در حاشیه شهر مشهد (با تأکید بر حمل و نقل ریلی)

دسترسی حاشیه نشینان به مناطق مرکزی شهر، کمک شایانی به پرورش استعدادهای آنها و به تبع آندستیابی ایشان به فرصت های شغلی مناسب تر می باشد. مساله اصلی در این پژوهش، دسترسی هایمحدود بافت های حاشیه ای و کم برخوردار کلانشهر مشهد با وسعتی قریب به 3900 هکتار و جمعیتی بالغبر 920 هزار نفربه کانون های کار و فعالیت شهری است. هدف از انجام این پژوهش، ارائه پیشنهاداتی برایبهبود سطح زندگی در مناطق حاشیه نشین، ارتقاء از طریق شبکه ارتباطی و دسترسی راحت تر به وسایلحمل و نقل عمومی است. نتایج تحقیق نشان می دهد توسعه حمل و نقل محور در این مناطق می تواندمیزان دسترسی به کاربری های تجاری، آموزشی، بهداشتی- درمانی و غیره را آسانتر نموده و همچنین استفادهبهینه از اراضی پیرامون ایستگاه های قطار شهری جهت ارائه خدمات و تولیدات ساکنین این مناطق،می تواند رهنمود خوبی در مدیریت هر چه بهتر مناطق کم برخوردار شهری ایجاد کند.