شیوع سوءمصرف آستروئیدهای آنابولیک و آگاهی از اثرات آن در ورزشکاران مرد در جنوب ایران

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 355

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPMH-4-1_004

تاریخ نمایه سازی: 20 دی 1399

چکیده مقاله:

هدف: با توجه به افزایش نامتعارف سوءمصرف استروئیدهای آنابولیک بینن مردان خصوصا قشر جوان ورزشکار این مطالعه با هدف تعیین شیوع سوءمصرف آستروئیدهای آنابولیک و آگاهی از اثرات جانبی آن در بین ورزشکاران مرد انجام شد. روش‌ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی است که بر روی 277 مرد از 20 باشگاه بدن‌سازی در شهر بندرعباس انجام شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه خود مراقبتی استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون مربع کای  انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد افراد مورد مطالعه سابقه مصرف حداقل یک ترکیب آنابولیک را داشتند و 32 درصد افراد در حال حاضر مصرف‌کننده بودند. شایع‌ترین استروئیدهای آنابولیک دیانابول با 25/2 درصد، دبوربین و تستسترون با 13 درصد، استنازول با 12/2 درصد، آنادرول و اکسیناندرول با 8/9 درصد بودند. دلایل اصلی مصرف این دارو، زیبایی بدن (43/5 درصد)، قدرت بدن (18/3 درصد) و رسیدن به قهرمانی (8/16 درصد) بود. شایع‌ترین عوارض جانبی مربوط به مصرف استروئیدهای آنابولیک بزرگ شدن سینه (48/9 درصد)، علائم کبدی (48/6 درصد)، اختلالات روان‌شناختی (38/8 درصد)، آکنه (37/7 درصد)، بیماری‌های قلبی (33/3 درصد)، مشکلات (31/9 درصد) و مشکلات ادراری (6/23 درصد) بود. بین سن و میزان استروئیدهای آنابولیک ارتباط معنی‌داری وجود داشت (0/04= P-Value). نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد که سوءاستفاده از آستروئیدهای آنابولیک افزایش ‌یافته و به یک نگرانی سلامت عمومی تبدیل ‌شده و میزان آگاهی از آن نیز در سطح رضایت‌بخشی نبوده است که این امر تدوین برنامه‌های آموزشی توسط متخصصین مراقبت‌های بهداشتی و متخصصان ورزش را می‌طلبد.

نویسندگان

عبدالحسین مدنی

گروه اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی در ارتقاء سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران.

تیمور آقاملایی

۲. گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی در ارتقاء سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران.

سید حسین داوودی

۳. گروه تغذیه، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی در ارتقاء سلامت، پژوهشکده سلامت هرمزگان، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران.

شیوا مدنی

۴. دانشجوی کارشناس ارشد، زبان انگلیسی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی در ارتقاء سلامت، پژوهشکده سلامت هرمزگان، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران.

پرستو صفا

۵. دانشجوی دکتری، داروشناسی و سم شناسی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی در ارتقاء سلامت، پژوهشکده سلامت هرمزگان، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران.

فایقه زارعی

کارشناس ارشد، میکروبیولوژی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی در ارتقاء سلامت، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران