نقش واسطه‌ای بخشودگی زناشویی در رابطه میان نستوهی روان‌شناختی با بی‌رمقی زناشویی

هدف این پژوهش، بررسی نقش واسطه‌ای بخشودگی زناشویی در رابطه میان  نستوهی روان‌شناختی با بی‌رمقی زناشویی بود. طرح پژوهش، توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، همه زنان متأهل مراجعه‌کننده به سرای محله شهرداری منطقه 12 شهر تهران بودند. نمونه پژوهش، تعداد 239 نفر بودند که از راه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش، سنجه بی‌رمقی زناشویی پانیز (1996)، سنجه نستوهی روان‌شناختی اهواز، کیامرثی (1377) و پرسشنامۀ سنجش بخشش در خانواده پولارد و همکاران (1998) بود. جهت تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل ساختاری، نرخ همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد و با به‌کارگیری نرم‌افزارهای Amos و spss-20 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میان بی‌رمقی زناشویی با بخشودگی زناشویی (442/0-) و همچنین میان بی‌رمقی زناشویی و نستوهی روان‌شناختی (492/0) همبستگی معنادار و منفی وجود دارد. این معنی که هرچه میزان بخشودگی زناشویی بیشتر باشد به همان اندازه میزان بی‌رمقی زناشویی به‌طرف پایین‌تر سیر می‌کند و هرچه میزان نمرۀ نستوهی روان‌شناختی، بیشتر باشد، میزان بی‌رمقی زناشویی کمتر می‌گردد. همچنین، نتایج نشان داد نستوهی روان‌شناختی و بخشودگی زناشویی پیش‌بینی کنندۀ بی‌رمقی زناشویی هستند و متغیر نستوهی روان‌شناختی نقش مهم‌تری را در این میان دارد. نتایج برآمده از تحلیل ساختاری نشان داد که بخشودگی زناشویی، نقش واسطه‌ای در رابطۀ میان نستوهی روان‌شناختی و بی‌رمقی را ایفا نمی‌کند.