مقایسه میزان هوموسیستئین و پروتئین واکنشگر سی بین جانبازان فعال و غیرفعال

مقدمه: هوموسیستئین و پروتئین واکنشگر سی (CRP) دو عامل خطرزای جدید قلبی عروقی هستند که از طریق مکانیزم های التهابی موجب افزایش خطر آتروسکلروز و سکته قلبی می شوند. هدف از انجام این تحقیق مقایسه میزان این دو ماده بین جانبازان فعال و غیرفعال بود. روش کار: در این مطالعه مقطعی دو گروه جانباز ورزشکار (هشت نفر) و غیرورزشکار (هشت نفر) مورد مقایسه قرار گرفتند. میزان هوموسیستئین با روش الایزا و میزان CRP با روش ایمونوتوربیدیمتریک در حالت ناشتا ارزیابی شدند. داده ها با آزمون های کولموگروف اسمیرنوف (برای بررسی میزان طبیعی بودن توزیع داده ها) و تی مستقل (برای مقایسه بین گروهی) مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق نشان داد که میزان هوموسیستئین و CRP در آزمودنی های ورزشکار نسبت به غیرورزشکار کمتر بود که این تفاوت در مورد هوموسیستئین معنی دار (0.03=P) و در مورد CRP غیرمعنی دار بود، که البته میزان تفاوت CRP نزدیک به معنی داری بود (0.07=P). نتیجه گیری: با توجه به اینکه کمتر بودن میزان هوموسیستئین و CRP نشان دهنده کاهش خطر آتروسکلروز است، لذا به مردان جانباز توصیه می شود برای کاهش خطر رویدادهای قلبی عروقی فعالیت بدنی منظم داشته باشند