بررسی میزان رعایت رفتارهای پیشگیرانه و اضطراب ناشی از بیماری کووید 19 در جمعیت بزرگ سال ایران

مقدمه: شیوع ویروس کووید۱۹ بحرانی جهانی محسوب می‌شود که رعایت رفتارهای پیشگیرانۀ عموم مردم از راه‌‌های اصلی قطع زنجیرۀ انتقال بیماری و رهایی از این بحران است. در‌‌عین‌‌حال، تبعیت از اعمال پیشگیرانه می‌تواند تحت‌تأثیر وضعیت روان‌شناختی افراد قرار گیرد. این مطالعه با هدف تعیین میزان رعایت رفتارهای پیشگیرانه و شدت اضطراب ناشی از بیماری کووید۱۹ در جمعیت بزرگ‌سال ایران انجام شد. روش کار: در این مطالعۀ مقطعی‌همبستگی، ۱،۰۰۸ فرد از جمعیت بزرگ‌سال ایران به روش نمونه‌‌گیری دردسترس وارد مطالعه شدند. پرسشنامه‌‌های «مقیاس رفتارهای پیشگیرانه درمقابل کووید۱۹» و «مقیاس اضطراب بیماری کرونا» به‌صورت آنلاین دراختیار مشارکت‌‌کنندگان پژوهش قرار گرفت و داده‌‌ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی  و نرم‌افزار SPSS نسخۀ ۲۴ در سطح معناداری ۰/۰۵ تجزیه‌‌وتحلیل شد. یافته‌‌ها: در زمینۀ رعایت رفتارهای پیشگیرانه، میانگین کل نمرات ۲/۳۵±۱۹/۴۷ بود. رفتارهایی نظیر رعایت فاصلۀ اجتماعی و ماسک‌زدن و خارج‌نشدن از منزل به‌جز مواقع ضروری کمتر از رفتارهای دیگر رعایت شدند. همچنین، شدت اضطراب ناشی از بیماری در ۲۲/۴ درصد افراد شدید و در ۳۴/۹ درصد افراد متوسط و در ۷/۴۲درصد افراد خفیف گزارش شد. شایان ذکر است بین دو متغیر رفتارهای پیشگیرانه و اضطراب ارتباط معناداری وجود داشت (۰/۰۰۱اضطراب نیز بیشتر گزارش شد (۰/۰۰۱اضطراب تجربه‌‌شدۀ آنان از بیماری و شناسایی افرادِ در‌معرض خطر، برنامه‌‌ریزی مهار بیماری را به‌سمت تأکید بیشتر روی رفتارهای کمتر ‌رعایت ‌شده سوق دهند و اضطراب ناشی از بیماری را به‌سمت مثبت و در مسیر بهبود رفتارهای پیشگیرانه هدایت کنند.