تأثیر آموزش بر ارتقای سبک زندگی بیماران همودیالیزی

مقدمه: امروزه اهمیت آموزش بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. حفظ کارکرد و استقلال افراد و ارتقای سبک زندگی آن‌ها متأثر از آموزش‌ است و این مهم در بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن و تحت درمان با همودیالیز اهمیت بیشتری دارد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش بر ارتقای سبک زندگی بیماران تحت همودیالیز انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش نیمه‌تجربیِ دو گروهی با طراحی قبل و بعد و با مشارکت ۷۰ بیمار همودیالیزی مراجعه‌کننده به بیمارستان بعثت همدان انجام شده است. بیماران به‌صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. برای گروه مداخله ۶ جلسه ۳۰ دقیقه‌ای آموزش از طریق سخنرانی بر بالین بیمار و به‌‌صورت انفرادی، حین دیالیز برگزار شد. ۳ ماه پس از اجرای مداخله هر دو گروه، پرسش‌نامه سبک زندگی والکر را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های کای اسکوئر، فیشر، تی مستقل و تی زوجی با نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۶ تجزیه‌و‌تحلیل‌ شد. یافته‌ها: در گروه آزمون و کنترل، قبل از مداخله، بین میانگین نمرات در تمام حیطه‌ها و در نمره کل سبک زندگی، اختلاف معنی‏دار آماری وجود نداشت (۰/۰۵< P )، اما بعد از مداخله، به جز حیطه‌های ورزش و تغذیه، بین میانگین نمرات در دیگر حیطه‌ها و در نمره کل سبک زندگی در گروه آزمون  و کنترل اختلاف معنی‏ دار آماری دیده شد (۰/۰۵> P). نتیجه‌گیری: آموزش موجب بهبود و ارتقای سبک زندگی بیماران تحت همودیالیز شده است. ازاین‌رو با توجه به ماهیت مزمن بیماری، آموزش این رفتارها می‌تواند گامی مؤثر برای ارتقای سبک زندگی این بیماران باشد.