تاثیر آموزش خودمراقبتی بر عملکرد بیماران MS یک مطالعه کارآزمایی بالینی

مقدمه: ام اس یک بیماری مزمن خودایمیون است که سیستم ایمنی به میلین اعصاب مرکزی آسیب رساند. قطعات متعددی از سیستم اعصاب بدون میلین شده و عملکرد حسی و حرکتی را تحت تاثیر قرار می دهد بین سنین ۴۰-۲۰ سالگی، در زنان دو برابر مردان رخ می دهد. درمان قطعی ندارد و باعث مشکلات فراوان در تمام جنبه های زندگی بیماران می شود لذا انجام مداخله ای بدون عارضه و کارآمد به صورت آموزش خودمراقبتی برای بهبود عملکرد بیماران اهمیت ویژه ای دارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیر آموزش خودمراقبتی بر عملکرد بیماران ام اس بود. روش کار: مطالعۀ حاضر کارآزمایی بالینی تصادفی شده بود که روی۹۰ بیمار ام اس شهر اردبیل در سال ۱۳۹۴ انجام شد بیماران با استفاده از روش تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله تقسیم‌بندی شدند. قبل از مداخله، عملکرد بیماران با پرسش‌نامۀ خود ساختۀ پژوهشگر با ضریب آلفای کرونباخ ۰/۹۸ به صورت چک لیست‌های مشاهده‌ای و مصاحبه‌ای نحوۀ عملکرد بیماران ام اس، برای بیماران هر دو گروه کنترل و مداخله تکمیل شد. در گروه مداخله، آموزش خودمراقبتی به مدت ۶ جلسه هر جلسه ۶۰ دقیقه انجام شد. پس از انجام مداخله دوباره پرسش‌نامۀ فوق برای بیماران هر دو گروه تکمیل شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخۀ ۲۴ و آزمون توصیفی و تحلیلی تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها:  تفاوت معنی داری بین دو گروه در شروع مطالعه وجود ندارد. بعد از مداخلۀ گروه مداخله نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری وجود داشت (۰/۰۰۰۱ = P). این در حالی است که در گروه کنترل تفاوت معنیداری از نظر نحوۀ عملکرد در طول زمان مشاهده نشد. (۰/۰۷ = P). نتیجه‌گیری: نتایج مطالعۀ حاضر نشان داد که آموزش خودمراقبتی موجب بهبود عملکرد بیماران ام اس می‌شود. بنابراین آموزش خودمراقبتی را می‌توان به عنوان مداخله‌ای مفید و مؤثر در بهبود عملکرد بیماران ام اس استفاده کرد.