همبستگی سبکهای مدیریت تعارض با مشخصات فردی مدیران پرستاری مرکز آموزشی درمانی شهر همدان

مقدمه: وجود تعارض در سازمانها و بویژه مراکز آموزشی درمانی با توجه به تنوع فرهنگی و تحصیلاتی کارکنان، بیماران و خانواده آنان اجتناب ناپذیر بنظر می رسد. مدیران پرستاری متعدد با توجه به گستردگی نقش آنها در مدیریت تعارضات در این مراکز آموزشی و درمانی می توانند موثر باشند. این مطالعه با هدف بررسی سبکهای مدیریت تعارض مدیران پرستاری مراکز آموزشی درمانی همدان انجام شده است. روش کار: مطالعه ای توصیفی همبستگی بر روی 400 مدیر پرستاری مراکز آموزشی درمانی شهر همدان با استفاده از پرسشنامه سبکهای مدیریت تعارض رابینز انجام گردید. داده ها با نرم افزار SPSS version 16  و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، تی تست و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: 2/59% از مدیران پرستاری از سبک راه حل گرایی (همکاری و مصالحه)، 8/37% از سبک عدم مقابله (اجتناب و سازش) و 3% از سبک کنترل (رقابت) برای مدیریت تعارض در مراکز آموزشی و درمانی شهر همدان استفاده می کردند. بین سن، وضعیت تاهل، سابقه کار، سابقه کار مدیریتی و وضعیت استخدامی مدیران پرستاری و سبک های مدیریت تعارض آنان رابطه معنی داری وجود داشت (p<0.05). نتیجه گیری: سبک های مورد استفاده در مدیریت تعارض با متغیرهای جمعیت شناختی مدیران پرستاری ارتباط مستقیم و معنی داری داشتند. بنابراین در انتصاب مدیران پرستاری به سبب مواجهه مستمر با تعارضات فراوان بهتر است ویژگی های جمعیت شناختی بیشتر از قبل مورد توجه قرار گیرد. آموزش سبکهای مدیریت تعارض حین خدمت می تواند تواناییهای مدیران پرستاری را برای اداره تعارضات در مراکز آموزشی درمانی بهبود بخشد.