پایش تغییرات سطح آب دریاچه ارومیه با استفاده از تصاویر ماهواره ای

بررسی تغییرات سطح آب دریاچه ها به منظور حفاظت آنها به لحاظ اهمیت، ماهیت و موقعیت این مجموعه های آبی و به عنوان یک میراث طبیعی در سال های اخیردر بین کشورها در سطح ملی و منطقه ای جایگاه ویژه ای پیدا کرده است . بحران خشک شدن دریاچه ارومیه با وسعتی حدود نیم میلیون هکتار به عنوان بزرگترین دریاچه داخلی ایران، با توجه به تبعات آن، تبدیل به یک مسیله ملی شده است . با توجه به تغییرات بارش و دما و رخداد خشک سالی ها و ترسالی های شدید در این حوضه و ویژگی های مرفولوژیک آن (شیب کم سواحل) سطح تراز آن دچار نوسانات و تغییرات زیادی می شود. بطوریکه در سال های اخیر توسعه طرح های منابع آبی و بهویژه احداث سدهای مخزنی بر روی رودخانه های منتهی به دریاچه، تاثیر زیادی بر ورودی آب و درنهایت تراز آب آن داشتتته استتت در این تحقیق به منظور ارزیابی تغییرات مساحت دریاچه ارومیه از داده های چند زمانه ماهوارهای لندست ۷ و ۸ (شامل سنجنده های +ETM و OLI) در بازه زمانی سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۲ مورد استفاده و پردازش قرار گرفت و نوسان های سطح آب دریاچه در دوره های زمانی مختلف استخراج شد . نتایج حاکی از آن است که مساحت دریاچه ارومیه ۴۳۴۶.۷۱ کیلومتر مربع در سال ۲۰۰۱ به ۲۲۸۵.۷۶ کیلومتر مربع در سال ۲۰۱۵ سیر نزولی داشته و با افزایش در سال ۲۰۱۹ به ۳۷۰۵.۸۸ کیلومتر مربع رسیده است. نوسانات آب دریاچه نیز از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۵ حدود ۴۷.۳۹ درصد کاهش و تا سال ۲۰۱۹ به میزان ۳۸.۳۲ درصد نسبت به سال ۲۰۱۵ افزایش یافته است.