تبیین نیازهای آموزشی اخلاق حرفه ای در رشته گفتاردرمانی

مقدمه: آسیب شناسان گفتار و زبان روزانه با مسایل و مشکلات بسیاری در حین ارایه خدمات بالینی مواجه می شوند و تصمیم گیری اخلاقی را برای این متخصصان دشوار میکند. با توجه به مطالعات اندک در زمینه اخلاق حرفهای در رشته گفتاردرمانی و نبود تصویری روشن از نیازهای آموزشی در این حوزه، این مطالعه انجام شد. روش: شرکت کنندگان به روش نمونه گیری هدفمند از بین آسیب شناسان گفتار و زبان انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه های فردی نیمه ساختار یافته (۱۲ خانم و ۲ آقا) جمع آوری گردید. یافته ها: تحلیل داده ها منجر به استخراج ۱۵۶۲ کد ۵۴ زیرطبقه و ۱۸ طبقه اصلی شد که شامل آشنایی با اصول اخلاق حرفه ای بین فردی، کنترل خشم و واکنش های هیجانی، ارایه خدمات بالینی مبتنی بر علم، صبر و بردباری در ارایه خدمات، حفظ ایمنی بیمار، رعایت صداقت در ارایه خدمات، ارایه اطلاعات کافی به مددجو و خانواده مددجو، احترام به شان مددجو، حفظ استمرار در ارایه خدمات، توجه به اختیار مددجو، رازداری، رعایت عدالت در ارایه خدمات، رعایت حریم خصوصی، تعهد به حرفه، کم رنگ بودن موضوع اخلاق حرفه ای در آموزش حرفه گفتاردرمانی، نگاه منفعت طلبانه در ارایه خدمات، آموزش رویارویی با تنش های اخلاقی و ضابطه مندی می باشند. نتیجه گیری: نتیجه این مطالعه نشان می دهد که نقص در آموزش اخلاق حرفه ای و عدم آگاهی گفتاردرمانان در این رابطه مشکل اساسی در حرفه گفتاردرمانی در کشور است. بنابراین تدوین برنامه هایی در جهت آموزش اخلاق حرفه ای به منظور رفع نیارهای آموزشی موجود و ارتقا کیفیت خدمات ارایه شده به مددجویان، متناسب با نیاز جامعه گفتار درمانی الزامی است.