آگاهی، اعتقاد و عملکرد نسبت به داروهای گیاهی در درمان دیابت در مردم شهرستان زابل

دیابت قندی، یک بیماری مزمن است که با اختلال در متابولیسم کربوهیدرات ها، پروتیین ها و چرب ها به علت کمبود کامل یا جزیی هورمون انسولین مشخص می شود. تحقیقات نشان می دهند، قدیمی ترین نحوه ی درمان دیابت شیرین، استفاده از گیاهان بوده است. گیاهان ضد قند سنتی، می توانند یک منبع مفید از ترکیبات خوراک کاهش دهنده ی قند خون باشند که به صورت دارو و یا مکمل های غذای مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از پژوهش حاضر، آگاهی، اعتقاد و عملکرد نسبت به داروهای گیاهی در درمان دیابت در مردم شهرستان زابل بود. شیوه ی مطالعه: این پژوهش، یک مطالعه ی توصیفی- تحلیل از نوع مقطعی است که آگاهی ، اعتقاد و عملکرد ۳۴۰ نفر از ساکنان شهرستان زابل نسبت به داروهای گیاهی در درمان دیابت با استفاده از پرسشنامه را سنجید. برای مقایسه ی یافته ها، از آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز یک طرفه، پس آزمون توکی و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. سطع معنی داری ۰۵ / ۰ تلقی گردید. یافته ها: اکثر شرکت کنندگان آگاهی (۸ / ۵۳ درصد) و عملکرد (۶ / ۴۰ درصد) متوسطی داشتند و از اعتقاد ضعیفی (۴۵/۳ درصد) نسبت به داروهای گیاهی در درمان دیابت برخوردار بودند. بین آگاهی با جنسیت، سن، وضعیت تامل، سابقه ی بیماری دیابت و میزان تحصیلات، رابطه ی آماری یافت شد. همچنین بین اعتقاد با جنسیت، سن و وضعیت تاهل و بین عملکرد با جنسیت، سن و سابقه ی بیماری، رابطه ی معنی داری مشاهده گردید (۰۵ / ۰ > p value). از نظر افراد مورد مطالعه، در نهایت بیش ترین گیاهان که در درمان دیابت موثر دانسته شد به ترتیب آویشن، چای ترش و برگ نعنا بودند. نتیجه گیری: شناخت گیاهان تغذیه ای- درمان رایج مورد استفاده ی بیماران دیابت می تواند در گسترش روش های صحیح و علمی در جهت بهبود بیماران دیابت نقش موثری داشته باشد.