بررسی اثربخشی معنویت درمانی بر تاب آوری زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک

مقدمه: لوپوس اریتماتوز سیستمیک، یک اختلال خود ایمنی چند سیستمی با طیف وسیعی از تظاهرات بالینی می باشد که تقریبا تمام بافت ها و اندام های بدن از جمله مفاصل، پوست و غشای موکوزی، سلول های خونی، مغز و کلیه ها را درگیر می نماید و تاثیرات روان شناختی نامطلوبی را برای بیماران مبتلا به همراه دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی معنویت درمانی بر تاب آوری زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک انجام شد. شیوه ی مطالعه: در قالب یک پژوهش نیمه آزمایشی به شیوه ی پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد، از میان بیماران زن مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک عضو انجمن حمایت از بیماران مبتلا به لوپوس شهر تهران در سال ۱۳۹۷، تعداد ۴۰ بیمار زن بر اساس ملاک های ورود و خروج به پزوهش، به شیوه ی هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و شاهد (هر زیرگروه ۲۰ نفر) جایگزین شدند. ابزار جمع آوری داده ها، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) بود که در مراحل پیش آزمون و پس آزمون توسط شرکت کنندگان هر دو گروه تکمیل گردید. مداخله ی معنویت درمانی در ۱۰ جلسه ی دو ساعته به شیوه ی گروهی و هفتگی برای آزمودنی های گروه آزمایش اجرا شد، در حالی که گروه شاهد در لیست انتظار بودند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری (ANCOVA) با بهره گیری از نرم افزار SPSS نسخه ی ۲۴ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مداخله ی معنویت درمانی به طور معنی داری باعث افزایش تاب آوری بیماران گروه آزمایش در مقایسه با گروه شاهد در مرحله ی پس آزمون شده بود (p.value<۰/۰۵). نتیجه گیری: با توجه به نتایج، به نظر می رسد، معنویت درمانی احتمالا گزینه ی مداخله ای مناسبی جهت ارتقای سلامت روان بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک باشد.