بررسی اثر کشندگی دو حشره کش IGR بوپروفیزین و پایریپروکسیفن روی کفشدوزک دو نقطه ای Chilocorus bipustulatus در شرایط آزمایشگاهی

حشره کش های تنظیم کننده رشد حشرات (IGR) از جمله ترکیبات جدیدی هستند که به دلیل اثر انتخابی در برنامه های مدیریت آفات به طور گسترده استفاده می شوند. با این حال، در مواردی ممکن است روی حشرات مفید به ویژه شکارگرها اثر نامطلوب داشته باشند. در این پژوهش اثر کشندگی دو حشره کش IGR بوپروفزین و پایری پروکسی فن روی لاروهای سن یک کفش دوزک دو نقطه ای Chilocorus bipustulatus در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. کلنی آزمایشگاهی کفش دوزک با استفاده از سپردار توت جمع آوری شده از درختان آلوده و یا شپشک آرد آلوده پرورش یافته در آزمایشگاه، ایجاد گردید. تخم های کفش دوزک به صورت روزانه از ظروف پرورش جمع آوری شده و پس از تفریخ، زیست سنجی ها با استفاده از لاروهای سن یک 24 ساعته انجام شد. اثر حشره کش ها از طریق قرار دادن لاروهای کفش دوزک روی سطوح و میزبان آغشته به حشره کش مورد آزمایش قرار گرفت. آزمایش های اصلی ابتدا با غلظت های 40mg ai/L برای بوپروفزین و 10mg ai/L برای پایری پروکسی فن (برای هر دو معادل 750ppm) انجام شد. نتایج پس از 24 ساعت و تا 96 ساعت پس از تیمار ثبت گردید. مرگ و میر ناشی از دو غلظت به ترتیب پس از 24، 48، 72 و 96 ساعت برای حشره کش پایری پروکسی فن به ترتیب5/45، 18/18، 26/36 و 32/7 درصد و برای حشره کش بوپروفزین به ترتیب 8/18، 19/09، 27/27 و 32/7 درصد بود. میزان مرگ و میر افراد تیمار شاهد پس از 96 ساعت 12/7 درصد ثبت گردید. میزان مرگ و میر اصلاح شده ناشی از هر دو حشره کش پس از 96 ساعت 22/9 درصد بود. نتایج این پژوهش نشان داد که دوزهای توصیه شده مزرعه ای این دو حشره کش امنیت قابل قبولی روی کفش دوزک داشته و در برنامه های مدیریت تلفیقی آفات درختان مرکبات و چای قابل استفاده هستند.