تحلیل بازتاب آیین های «سوگند و پیمان» و «مهمان نوازی و پیشکش» در شاهنامه وپلنگینه پوش (با رویکرد انسان شناسی، جامعه شناسی و روانشناسی)

بررسی و تحلیل آثار ارزشمند ادبی، با رویکردی علمی و روشمند در شناخت شیوة خاصی که نویسنده و شاعر برای بیان مفاهیم در اثر خود، از آن بهرهمی برد، اهمیت بسیار دارد. هنر و ادبیات دارای رابطه ای دیرینه ای است که بازتاب شگرفش را می توان در آثار نویسندگان و شاعران به وفور یافت."پلنگینه پوش» شاهکار شوتا روستاولی، منظومه ای حماسی است که همانند «شاهنامه فردوسی»، تجلی گاه فرهنگ و سنت های اجتماعی و جهان اندیشگی مردمان سرزمینی است که این آثار را در آنجا پدید آورده اند؛ بنابراین، با واکاوی مختصات فکری آیین هاکه در این آثار بازتاب یافته اند، میتوان روحیات، افکار و عقاید مردم دو سرزمین باستانی ایران و گرجستان را باز شناخت. نگارندگان در پژوهش حاضر، با اعتقاد به اینکه آیین های «سوگند و پیمان» و «مهمان نوازی و پیشکش» در دو حماسة شاهنامه و پلنگینه پوش به دلیل بسامد بالا قابلیت بررسی را دارد، این دو مؤلفه را با روش توصیفی تحلیلی و با نگاهی فرهنگی درگسترة اندیشه و مختصات فکری این آثار می پردازند. از نتایج بدست آمده چنین استباط می شود که میان آثار به جایمانده از این ملّت های بزرگ، تشابهات و افتراقات نه چندان عمیق دیده می شود.علل تشابهات آیین ها را می توان به ، تأثیر پذیری ادبیات گرجیاز ادب ایرانی و آشنایی روستاولی با شاهنامه که این امر بر درون مایه های فکری و معنوی پلنگینه پوش تأثیر بسزایی داشته است و دلیل افتراقاتاندکی که وجود دارد ، به بعد زمانی و مکانی و تفاوت دین و فرهنگ دانست.