بررسی اثر تمرینات ورزشی تناوبی بر بیان ژن سرکوبگر تومور، التهاب سیستمیک و حجم تومور در موش های مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: E-cadherin در بیشتر بافت­های نرمال اپیتلیال بیان می­شود. از دست رفتن E-cadherin می­تواند منجربه تمایز و تهاجم در انواع کارسینوما شود؛ لذا E-cadherin به عنوان یک سرکوبگر تومور در نظر گرفته می­شود. از این‏رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر اثر تمرینات تناوبی بر بیان ژن E-cadherin به‏عنوان ژن سرکوبگر تومور در موش­های مبتلا به سرطان پستان است. روش بررسی: بدین منظور 20 سر موش (Balb/c) ماده با میانگین وزن 8/0±17 گرم از موسسه پاستور خریداری و در آزمایشگاه حیوانات دانشگاه تربیت مدرس تحت شرایط کنترل شده نگهداری و به طور تصادفی به چهار گروه (استراحت-سرطان- استراحت، استراحت- سرطان- تمرین، تمرین- سرطان- استراحت و تمرین- سرطان- تمرین) تقسیم شدند؛ گروه‏ های تمرینی پس از آشناسازی وارد شش هفته برنامه تمرینی تناوبی شدند، و پس از پایان دوره تمرینی، موش­ها با تزریق سلول سرطان پستان از رده­ی 4T1 توموری شدند و مجدد گرو­ه­ های تمرینی وارد چهار هفته برنامه تمرینی تناوبی شدند. 48 ساعت پس از اجرای آخرین جلسه تمرینی موش­ها قربانی شدند. بیان ژن E-cadherin، در بافت تومور به روش PCR Real-time بررسی شد. جهت تعیین معنی ­دار بودن تفاوت بین متغیرها از آزمون ناپارامتریک کروسکال والیس استفاده گردید. یافته­ها: نتایج تفاوت معنادار ژن E-cadherin را بین گروه­ های تمرین- سرطان-تمرین و استراحت- سرطان- استراحت نشان می­دهد (p=0.03). همچنین این تفاوت معنادار بین گروه‏های تمرین- سرطان- استراحت و تمرین- سرطان-تمرین نیز وجود داشت (p=0.04). نتیجه ­گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می­رسد، تمرینات تناوبی می­تواند به عنوان یک راهبرد غیر دارویی باعث تعدیل بیان ژن­های سرکوبگر تومور، تهاجم توموری، متاستاز و التهاب سیستمیک شود و حتی روند پیشروی بیماری و متاستاز را معکوس کند.