اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و الگوهای ارتباطی بیماران مبتلا به سرطان پستان و همسران آنها

مقدمه: چالش­های ناشی از بیماری سرطان پستان، می تواند روابط صمیمانه زوجین را هدف قرار داده و ضرورت مداخلات روانشناختی را در طول دوره بیماری و بعد از اتمام درمان نیز در اولویت قرار دهد. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی برنامه آموزش مبتنی بر درمان تعهد و پذیرش بر کیفیت زندگی و الگوهای ارتباطی زنان مبتلا به سرطان پستان و همسران آنها انجام شد. روش بررسی: مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی کنترل شدهی تصادفی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و با گروه کنترل بود. افراد حایز شرایط، به شکل تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. هر گروه شامل ۱۰ نفر (۵ زوج) بودند. هر دو گروه، پرسشنامه­ های کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و نیز پرسشنامه جدایی- فاصله گاتمن را تکمیل کردند. سپس، گروه­ آزمایش در جلسات آموزشی درمان تعهد و پذیرش به مدت ۸ جلسه دو ساعته شرکت کردند. پس از اتمام دوره آموزش و سه ماه بعد از آن از هر دو گروه، آزمون گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین نمرات الگوی ارتباطی (۵۰/۴ ± ۴۰/۱۰) و کیفیت زندگی (۱۷/۱۱ ± ۴۶/۵۴) در گروه آزمایش پس از مداخله، نسبت به میانگین الگوی ارتباطی (۴۰/۳ ± ۳۰/۱۵) و کیفیت زندگی (۳۴/۱۱ ± ۳۴/۴۵) در گروه کنترل، تفاوت معناداری داشت (۰۰۱/۰>p). نتیجه گیری: براساس یافته های به دست آمده از پژوهش حاضر، آموزش درمان تعهد و پذیرش می تواند باعث بهبود کیفیت زندگی و الگوهای ارتباطی بیماران مبتلا به سرطان و همسران آنها شود و در کاهش تنش ها و چالش های ارتباطی زوجین موثر باشد. درمان پذیرش و تعهد، الگوهای ارتباطی، سرطان پستان، کیفیت زندگی، آموزش گروهی