اثر هم‌افزایی تمرین استقامتی و مکمل کورکومین بر بیان ژن‌های اینتراتوموری اینترلوکین-4 (Il4) وStat-6 در موش‌های ماده مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: محور پیام‌دهی Il4/Stat-6 یکی از مهم‏ترین مسیرهای مهم درگیر در رشد و توسعه سرطان پستان می‌باشد. از این‏ رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هم‌افزایی تمرین استقامتی همراه با مکمل کورکومین بر بیان ژن‌های اینتراتوموری Il4 و Stat-6 در موش‌های ماده نژاد بالب سی مبتلا به سرطان پستان بود. روش بررسی: 40 سر موش بالب سی (5-4 هفته‌ایی) به صورت تصادفی به 4 گروه شامل گروه تمرین، کورکومین، تمرین-کورکومین و شاهد تقسیم شدند. سرطان پستان از نوع 4T1 به پهلوی راست موش‌ها پیوند زده شد. سپس تمرین استقامتی (پنج روز در هفته) و گاواژ کورکومین (شش بار در هفته) به مدت پنج هفته بر روی گروه‌های مورد مداخله انجام گرفت. میزان بیان ژن‏ های Il4 و  Stat-6به روش qRT-PCR اندازه‌گیری شد. از تحلیل واریانس یک سویه به همراه تست تعقیبی LSD جهت تجزیه تحلیل آماری استفاده شد. سطح معناداری آماری05/0 P<در نظر گرفته شد. یافته‏ ها: کاهش معنادار رشد سرطان در همه گروه‌های مداخله‌ایی نسبت به گروه شاهد مشاهده شد (05/0P<). تمرین استقامتی به همراه کورکومین منجر به کاهش معنادار بیان ژن‌های اینتراتوموری Il4 و Stat-6 در مقایسه با گروه شاهد شد (001/0P=). کاهش معنادار بیان ژن‌های Il4 (019/0P=) و Stat-6 (001/0P=) در گروه تمرین استقامتی مشاهده شد. کورکومین تنها باعث کاهش معنادار بیان ژن Stat-6 نسبت به گروه شاهد شد (001/0P=). نتیجه‏ گیری: به نظر می رسد پنج هفته تمرین استقامتی به همراه مکمل کورکومین در مقایسه با هر یک از استراتژی های غیردارویی به تنهایی در درمان سرطان موثرتر باشد.