ارتباط بین مجازیت سازمان و مسئولیت پذیری (مطالعه موردی : شرکت ایرانخودرو)

برای کاستن زمان پاسخگویی و بهبود انعطاف پذیری، باید شکل جدیدی از سازمانها به وجودآیند.سازمانهای مجازی که امروزه با سرعت بالایی در حال شکل گیری هستند میتوانند پاسخی به این نیاز باشد.در دنیای تجاری امروز، سازمانهای مجازی با بهره گیری از کارکنان دانش محور وانعطاف پذیری بالا، با اثربخشی و کارایی چشمگیری به نیازهای بازار پر تلاطم پاسخ داده و مزیت رقابتی قابل ملاحظه ای را ایجاد میکنند. به منظور برخورداری از مزایای چنین سازمانهایی باید مسایل مدیریتی مرتبط با آنها به خوبی شناسایی و ساماندهی شود.کاهش ارتباطات رودررو، پراکندگی جغرافیایی، تغییرات سریع محیط کار و همکاران و ... مدیریت منابع انسانی سازمانهای مجازی را مبدل به مبحثی پیچیده و چالش برانگیز کرده است. تعهد شغلی پایین و نرخ بالای ترک شغل از جمله مشکلات حوزه ی منابع انسانی در سازمانهای مجازی است.هدف این تحقیق، بررسی رابطه بین درجه مجازی بودن سازمان و مسئولیت پذیری کارکنانش است. دراین پژوهش مطالعه چندین مقاله و کتاب در حول این موضوع انجام شده و در نهایت از جمع آوری این اطلاعات نتیجه گیری میشود که بین مجازیت سازمان و مسئولیت پذیری کارکنان ارتباط منفی وجود دارد، و برای جلوگیری از این موضوع بهتر است که کارکنان در معرض نتایج مستقیم کار خود باشند تا بتوانند از احساس مسئولیت و یا عدم آن بازخورد مناسب بگیرند.